<strong>Verbrande schrijvers</strong> is een boek over autoritair gedachtegoed.Waarom hebben Vlaamse schrijvers actief meegewerkt of gesympathiseerdmet de bezet... » 

Verbrande schrijvers is een boek over autoritair gedachtegoed.Waarom hebben Vlaamse schrijvers actief meegewerkt of gesympathiseerdmet de bezetter tijdens de Tweede Wereldoorlog? Welke rolspeelden kerk en koning in hun engagement? Verbrande schrijversontleedt de beweegredenen en activiteiten van acht schrijvers dieactief deelnamen aan de culturele collaboratie in Vlaanderen.Sommigen kozen met overtuiging de foute kant Pol le RoyBert Peleman Ferdinand Vercnocke en Blanka Gyselen. Zij zijnvandaag vrijwel vergeten schrijvers. Anderen lieten zich meeslependoor de sirenenzang van de culturele eigenheid die het nazisme beloofdeErnest Claes Andr Demedts Filip de Pillecyn en Wies Moens.Schrijvers uit de tweede lijn. Of behoort hun werk niet meertot de canon omdat ze verkeerd gekozen hadden?Deze bundel poogt vooral lacunes in de letterkundigegeschiedschrijving weg te werken. Figuren als Stijn Streuvelsen Gerard Walschap over wie voldoende onderzoeksmateriaalbeschikbaar is blijven daarom grotendeels buiten beeld. De samenstellers hebben gekozen voor figurenin de marge van de literatuurgeschiedschrijving die om ideologischeof tekstkritische redenen minder aandacht krijgen. Niet zozeerhet schrijverschap of de literaire productie 1933 1395maar ook en vooral de ideenstrijd en het aandeel in de culturelecollaboratie in Vlaanderen worden uitvoerig belicht.De term culturele collaboratie zelf blijft uitermate problematisch.Dat mag blijken uit het historisch vertoog waarmee de bundelna het inleidend Voor mijter en heerd opent. «