In het visiedocument Politie in Ontwikkeling van de Raad van Hoofdcommisarissen wordt signaleren & adviseren benoemd als de 'vierde' politietaak. Dit roept vrag... » 

In het visiedocument Politie in Ontwikkeling van de Raad van Hoofdcommisarissen wordt signaleren & adviseren benoemd als de 'vierde' politietaak. Dit roept vragen op naar zowel aard, inhoud en belang van signaleren & adviseren als de wijze waarop daar in de praktijk invulling aan wordt of zou kunnen worden gegeven. In dit luik staan de opvattingen en ervaringen van de politie zelf centraal; het tweede luik bevat een meer inhoudelijke analyse van de advies- en signaleringspraktijk.

Deze studie belicht hoe politie en partners aankijken tegen het belang en nut van signaleren en adviseren en de wijze waarop de politie daar invulling aan geeft. Binnen de korpsen wordt signaleren en adviseren veelal niet als een nieuwe of aparte politietaak gezien, maar meer een afgeleide van andere taken en werk, met de unieke informatiepositie van de politie als belangrijkste troef.
De voornaamste functie die signaleren en adviseren in de ogen van de politie heeft, is partners en bestuur bewegen tot gerichte actie op specifieke dossiers. Dat gebeurt vooral middels het geven van ongevraagde adviezen, die deels worden ingegeven door de (her)oriëntatie op kerntaken. In de ogen van politiechefs is de politie daarin ook succesvol, vooral dankzij haar sterk verbeterde informatiepositie. Dit zelfbeeld wordt evenwel niet geheel gedeeld door de partners, die vooral kritisch zijn over het ongevraagd adviseren.
De auteurs concluderen dat de politie zich in de vingers snijdt door de signaleren & adviseren eenzijdig te koppelen aan kerntaken. Met alleen anderen op hun verantwoordelijkheden wijzen geeft de politie op een oneigenlijke manier invulling aan deze taak. Zij zou zich meer op de kwaliteit en onderbouwing van goede inhoudelijke adviezen moeten richten en daarvoor de goede randvoorwaarden scheppen. Een bevinding die ondersteuning vindt in het tweede onderzoeksluik. De studie besluit met een aantal aanbevelingen in deze richting.

De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie & Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van het Kennisnetwerk van de Politieacademie. Politie en Wetenschap is ingesteld om een stimulans te geven aan de toegepaste wetenschappelijke kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid, de daarvoor benodigde kennisinfrastructuur en de daadwerkelijke benutting van onderzoeksrapporten en -resultaten in politiepraktijk, beleid en opleiding.
Publicaties in de reeks Politiekunde betreffen in het algemeen concrete handleidingen, modellen, instrumenten of werkwijzen die direct bruikbaar zijn voor de politiepraktijk. Ze zijn veelal de uitkomst van onderzoek dat is verricht in het kader van het meerjarige onderzoeksprogramma, de kernactiviteit van Politie en Wetenschap.
«