Boek
Ule
Het nieuwe boek van Marc de Bel vertelt het verhaal van de 14-jarige Ule, die bij het uitbreken van de oorlog in 1914 naar een meisjeskolonie in Frankrijk gestuurd wordt. Ule loopt weg uit de kolonie en onderneemt een lange tocht naar huis. Een tocht vol gevaar, liefde en vriendschap... «
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Recensies van Ule door Marc de Bel
Ik vond leuk aan het verhaal dat het een heel persoonlijk verhaal is. Het is gebaseerd op waargebeurde feiten (Ule is de grootmoeder van de auteur). Ik vind het ook interessant om te lezen over een meisje van onze leeftijd dat de Eerste WO meemaakt omdat je je dan beter kunt voorstellen hoe het geweest is. Wat ik ook zeer goed vind is dat de schrijver soms van perspectief wisselt: soms zijn het dagboekfragmenten van Ule en soms wordt het verhaal gewoon algemeen verteld. Zo krijg je naast het persoonlijke verhaal een breder beeld van wat er allemaal gebeurt. In het verhaal wordt niet elke dag beschreven wat ik ook zeer goed vind, anders zou het verhaal een beetje saai worden. Alleen als er echt belangrijke dingen aan het gebeuren zijn, wordt elke dag besproken. De schrijver lost die ‘gaten’ zeer goed op door Ule te laten zeggen dat haar potlood op was, of dat ze het kwijt was als excuus dat ze een tijdje niets in haar dagboek schrijft.
Ik vind iets minder leuk aan het boek dat de schrijfstijl soms nogal kinderlijk is voor een meisje van 14, 15, 16 en 17 jaar.
Ik zou het boek dan ook aanraden aan iets jongere kinderen (11-13) door de manier waarop het geschreven is.
Het boek deed me meer nadenken over het leven tijdens de oorlog van de ‘gewone’ mensen. Vaak hoor je als er verteld wordt over de Eerste WO dat de soldaten in de loopgraven het zeer moeilijk hadden, maar door het boek te lezen merk je ook dat de gezinnen het zeer moeilijk hadden. Ze moesten vluchten, er waren vreselijke ziektes, alles was zeer duur, …
Mooiste zin: “De tijd verdoezelt onze herinneringen, kapselt die in en moffelt die ergens in een donker, liefst vergeten hoekje van ons geheugen, zodat wij ons het verleden niet herinneren zoals het was, maar zoals wij graag hadden gehad dat het was geweest, zoals het had moeten zijn.”
Ik vind dat de personages zeer goed zijn gekozen en dat ze zeer goed zijn omdat ze de moed nooit opgeven. Het verhaal gaat meestal een onverwachte kant op omdat zij toch oplossingen bedenken om de situatie iets draaglijker te maken.
