Twee vrouwen, twee uitgevers

In de jaren '20 van de vorige eeuw vormde Parijs het centrum van de artistieke en literaire wereld. Niet alleen was er de vernieuwende muziek en ballet, was er ... » 

In de jaren '20 van de vorige eeuw vormde Parijs het centrum van de artistieke en literaire wereld. Niet alleen was er de vernieuwende muziek en ballet, was er nog niet vertoonde schilderkunst, maar ook de literatuur onderging een dramatische vernieuwing, mede onder invloed van een toevloed van Amerikaanse en Engelse schrijvers, de 'lost generation', die de knellende artistieke en morele banden van het thuisland ontvluchtten en zich in Parijs zonder reserve manifesteerden. Hemingway, Scott Fitzgerald, Joyce, Ezra Pound bevolkten de terrassen van de cafes in Montparnasse, en schreven er, tussen al hun amoureuze en andere belevenissen, enkele van hun meesterwerken. In hun spoor volgden natuurlijk de uitgevers en twee van hen, twee vrouwen van geheel verschillende aard, vormen het thema van dit boekje. Sylvia Beach, vlijtige domineesdochter, die min of meer toevallig uitgever werd van wat velen het voornaamste boek van de twintigste eeuw vinden, 'Ulysses' van Joyce. En Nancy Cunard, keurig meisje uit een steenrijk Engels geslacht, wier leven gekleurd werd door het fervente verlangen te breken met haar afkomst en die wij in 1929 hadden kunnen aantreffen achter een drukpers in een vervallen boerderij in Normandie, in het gezelschap van haar minnaar, een jazz-pianist uit het diepe zuiden van Amerika. «