Met trainingen worden competenties op peil gebracht en wie talenten wil ontwikkelen of effectiviteit wil vergroten kan hierbij gecoacht worden. Training richt zich op de buitenste laag (gedrag, houding) en coaching richt zich meer op de diepere lagen (motivatie, overtuigingen, waarden, normen, identiteit). Troaching is een manier van begeleiden die tussen trainen en coachen in zit. Troaching is volgens Gubbels en Homminga (2007) vooral geschikt om heel gericht een of meerdere gerichte competenties en/of vaardigheden te versterken en een blijvende verandering in denken en doen te bewerkstelligen. De nadruk ligt hierbij vooral op het experimenteren met nieuw gedrag.

Het boek legt in 5 hoofdstukken uit wat troaching is, welke principes hierbij gehanteerd worden, hoe gewerkt kan worden aan het ontwikkelen van competenties en hoe hierbij rekening gehouden kan worden met diverse leerstijlen van mensen en hoe een traochingtaject stap voor stap verloopt. Verder wordt er aandacht besteedt aan het leerproces (van onbewust onbekwaam naar onbewust bekwaam), de domeinen en rollen van Quinn, motivatie, leervermogen, het ijsbergmodel van Bateson, contextuele variabelen, randvoorwaarden bij competentieontwikkeling, leerstijlen en leermethoden en STAR-gesprekken. In het zesde hoofdstuk wordt tot slot een praktijkvoorbeeld gegeven.

Als intern begeleider op een school die vooral bezig is zich te ontwikkelen als lerende organisatie vind ik troaching een duidelijk boek dat goed uitlegt hoe troaching als mooie en nuttige tussenvorm tussen training en coaching toegepast kan worden om mensen verder te helpen bij het (blijvend) ontwikkelen van hun eigen competenties en vaardigheden. Een aanrader.