Boek
Op de Eerste Pinksterdag van 2010 komt Tonio van der Heijden, het enig kind van A.F.Th. van der Heijden en Mirjam Rotenstreich, bij een verkeersongeval om het leven. Het is vroeg in de ochtend als hij, ter hoogte van het Vondelpark in het centrum van Amsterdam, wordt geschept door een auto. Hij wordt in kritieke toestand naar het Academisch Medisch Centrum vervoerd, waar hij diezelfde dag aan zijn verwondingen overlijdt. Tonio zal niet ouder worden dan 21 jaar.A.F.Th. van der Heijden doet het enige waar hij op dat moment toe in staat is: in zijn herinnering graven, aantekeningen maken, schrijven. Daarbij voortgedreven door twee dwingende vragen: wat gebeurde er met Tonio in de laatste uren en dagen voorafgaand aan de ramp, en hoe kon dit ongeluk plaatsvinden? Een zoektocht naar het wat en het hoe, die leidt langs verschillende ooggetuigen, vrienden, politiemensen, artsen en het mysterieuze meisje Jenny, dat in de laatste weken van Tonio s leven een cruciale rol blijkt te hebben vervuld.Tonio vormt de neerslag van die zoektocht. Een nauwgezette reconstructie van een jongensleven en een radeloze queeste naar zin en betekenis. «
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
De prijzen die aan dit boek zijn toegekend, zijn verdiend. Het is een bijzonder goed geschreven, mooi, tragisch en aangrijpend boek. Bijzonder moeilijk om weg te leggen, eenmaal je eraan begonnen bent.
Je weet uiteraard vanaf het begin waar het over gaat; toch bouwt Van de Heijden spanning op. De vragen rond het ongeval van zijn zoon komen één voor één aan bod, en de antwoorden liggen niet voor het oprapen (zoals dat in werkelijkheid ook is). Daarbij dan de beschrijving van de manier waarop zijn vrouw en hij, elk op hun manier, met vallen en opstaan, het verdriet proberen te kanaliseren: meesterlijk gedaan. De talrijke flashbacks hinderen niet, integendeel, ze maken het verlies van die vader juist heel tastbaar.
Misschien is het boek iets te dik, er zijn overbodige herhalingen, soms denk je wel eens: ik weet het al, ik begrijp het, vertel voort. Honderd bladzijden minder hadden het boek nog beter gemaakt.