Boek
Tonio
Op de Eerste Pinksterdag van 2010 komt Tonio van der Heijden, het enig kind van A.F.Th. van der Heijden en Mirjam Rotenstreich, bij een verkeersongeval om het leven. Het is vroeg in de ochtend als hij, ter hoogte van het Vondelpark in het centrum van Amsterdam, wordt geschept door een auto. Hij wordt in kritieke toestand naar het Academisch Medisch Centrum vervoerd, waar hij diezelfde dag aan zijn verwondingen overlijdt. Tonio zal niet ouder worden dan 21 jaar.A.F.Th. van der Heijden doet het enige waar hij op dat moment toe in staat is: in zijn herinnering graven, aantekeningen maken, schrijven. Daarbij voortgedreven door twee dwingende vragen: wat gebeurde er met Tonio in de laatste uren en dagen voorafgaand aan de ramp, en hoe kon dit ongeluk plaatsvinden? Een zoektocht naar het wat en het hoe, die leidt langs verschillende ooggetuigen, vrienden, politiemensen, artsen en het mysterieuze meisje Jenny, dat in de laatste weken van Tonio s leven een cruciale rol blijkt te hebben vervuld.Tonio vormt de neerslag van die zoektocht. Een nauwgezette reconstructie van een jongensleven en een radeloze queeste naar zin en betekenis. «
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Tonio
Tonio, geboren op 15 juni 1988 en na een tragisch ongeluk overleden op eerste pinksterdag, 23 mei 2010.
Je zal zo melding maar krijgen als ouders zijnde. Ze komen je halen om je mee te nemen naar het ziekenhuis waar je zoon in kritieke toestand is opgenomen. Op dat moment staat de wereld stil en stort in. Dat lees je heel sterk in dit boek. Een wanhopige vader en moeder die hun enigste kind verliezen. Daar zijn geen woorden voor. Maar de schrijver weet woorden te vinden om zijn onmacht, radeloosheid, woede, schaamte, pijn en vooral schuldgevoel op te schrijven. Zo indringend, mooi en rauw. Hij zegt dat hij gefaald heeft als vader zijnde, hij had moeten beschermen en dat is hem niet gelukt. Hij heeft de moeder haar zoon afgenomen, zo ervaart hij dat. Het verdriet, de wanhoop van hun beiden wordt zo heftig beschreven. Maar ze kunnen er samen over praten en de liefde voor elkaar is sterk aanwezig.
Het boek is een ode aan zijn zoon, hij voelt zich "verplicht" om dit boek te schrijven, het enige wat ik kan. Om zo zijn zoon "levend" te houden. Het is een zeer persoonlijk verhaal.
Kan me daar geen voorstelling van maken hoe het voelt om een kind te verliezen en ik hoop het ook niet mee te maken.
