Eigentijdse architectuur, bouwputten, winkelcentra: ze dienen als inspiratie voor Tjebbe Beekman. Bij het maken van zijn surrealistische, dynamische doeken maak... » 

Eigentijdse architectuur, bouwputten, winkelcentra: ze dienen als inspiratie voor Tjebbe Beekman. Bij het maken van zijn surrealistische, dynamische doeken maakt hij gebruik van acryl, zand en lak.

Het boek is verschenen ter gelegenheid van de gelijknamige tentoonstelling in het Gemeentemuseum Den Haag (15.12.08-15.03.09)

Beekman is, evenals de schilders van de Amsterdamse school, gefascineerd door specifieke plaatsen in de stad. Grenzen staan daarbij centraal: de beperking, de veiligheid of het juist doorbreken ervan. Vanuit zijn appartement in het voormalige Oost-Berlijn heeft hij uitzicht op restantenten van de Muur, jarenlang een ultieme grens.

Als basis gebruikt Beekman foto's die hij zelf maakt of vindt om daar door computerbewerking collages van te maken. Deze ontwerpen vormen de basis om te beginnen aan het schilderij. Het levert een krachtig samenspel op van structuur, kleurgebruik en dynamische lijnen. De expressieve schildertechniek contrasteert met de zorgvuldige composities.

Beekmans eigentijdse stadsgezichten zijn fascinerend. Wonderschoon en tegelijk angstaanjagend. Vol, maar tegelijk voelt de kijker de leegte van de stad. Chaotisch, ondanks de overal aanwezige structuur. Adembenemend, net als dit boek. «