Het subject stond de afgelopen decennia in het filosofische verdomhoekje. Indien het al niet dood was zou het minstens gespleten verbrokkeld gefragmenteerd zijn... » 

Het subject stond de afgelopen decennia in het filosofische verdomhoekje. Indien het al niet dood was zou het minstens gespleten verbrokkeld gefragmenteerd zijn. De aanspraken van het moderne subject zo luidde de gemeenplaats waren een illusie gebleken. Het subject is niet wat het ooit voorwendde te zijn.Maar klopt die diagnose wel? Is de filosofie intussen in staat gebleken het zonder subject te stellen? Of is het subject steeds weer heimelijk om het hoekje blijven kijken? Vinden we in het hedendaagse filosofische vertoog opnieuw de sporen van een eerder verloren gewaand subject? Is het subject in dat geval mr dan alleen maar een vage al dan niet te koesteren herinnering of bewijst het integendeel dat het ook na zijn teraardebestelling nog voortleeft? Of wordt het subject vandaag toch weer grondig anders dan eertijds opgevat? Kan zon subjectnieuwestijl vandaag op een plausibele en bevredigende wijze een plaats krijgen binnen het wijsgerige denken? «