In Op zoek naar de verloren tijd, zo ongeveerhet grootste (in beide betekenissen vanhet woord) wat de wereldliteratuur tebieden heeft, lukt het Marcel Proust ee... » 

In Op zoek naar de verloren tijd, zo ongeveerhet grootste (in beide betekenissen vanhet woord) wat de wereldliteratuur tebieden heeft, lukt het Marcel Proust eenmayonaise te maken waarin de olie vanhet essay fijn verdeeld blijft zweven inde waterige omgeving van de roman.In Tegen Sainte-Beuve, de oertekst van zijnmagnum opus, heeft hij de verbindendeformule nog niet gevonden, maar deingrediënten zijn al van uitzonderlijkekwaliteit, en de zoektocht naar samenhangis in de terugblik regelrecht spannend.Tegen Sainte-Beuve eindigt waar Opzoek naar de verloren tijd begint: op het puntwaar de losse schetsen zich beginnen teverbinden tot een werk.Wie was die Sainte-Beuve? Frankrijksmachtigste criticus van de negentiendeeeuw, geacht en gevreesd, die reputatieskon maken en breken; een man met eenfeilloze smaak, die Stendhal, Flaubert,Nerval en Baudelaire niettemin deerlijkheeft miskend. Wat had Proust tegen deinmiddels gestorven dinosaurus? Sainte-Beuve oordeelde op moraal, waarbij hijuitging van het leven van de auteur;Proust wilde uitgaan van het geschrevene,en dat waarderen op schoonheid. Enhij wilde zelf een groot werk aangaan,waarvoor hij zijn pen moest oefenen;de eenzijdige polemiek raakt daarbijalgauw op de achtergrond.Tegen Sainte-Beuve verschijnt precieshonderd jaar nadat Proust eraan werkte.Marjan Hof is een driekoppig vertalerscollectief,bestaande uit Martinde Haan, Jan Pieter van der Sterre enRokus Hofstede.`Contre Sainte-Beuve van Marcel Proust,een boek dat niet alleen tegen de grotegezag- en gelijkhebbende criticusSainte-Beuve gericht is, maar tegenzo n beetje alle voor de hand liggendeopvattingen over schrijven en lezen. P.F. Thomése «