Boek
Ik had mijn moeder beloofd dat ik nooit terug zou gaan.
Na een afwezigheid van tien jaar keert Mado terug naar het Bretonse eiland Le Devin, waar al meerdere generaties gestreden wordt om de macht over het enige strand en de enige bron van welvaart op het eiland.
Joanne Harris wordt wel de `Engelse schrijfster met de Franse ziel' genoemd. Na Chocolat, Bramenwijn en Vijf kwarten van de sinaasappel speelt ook Stranddieven in Frankrijk, dit keer in de zilte sferen van Bretagne.
«
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Toen ik in 'Stranddieven' begon was ik na een paar hoofdstukken bang dat het geen prettig boek ging worden. Ik kon er geen grip op krijgen en het sprak me niet aan. Maar ik ben blij dat ik heb doorgezet, want zoals in het verhaal het tij zal keren, zo was dat ook voor dit boek. Het verhaal gaat over Mado, die na met haar moeder naar het vasteland gevlucht te zijn naar vele jaren weer terugkeert op het eiland. Het wordt eerst sceptisch bekeken, maar langzaamaan sluiten de dorpsbewoners haar weer in haar hard. Met hulp van de mysterieuze Flynn, die niet van het eiland komt maar desondanks geaccepteerd is, probeert Mado de gang van zaken op het eiland te veranderen en haar geboortedorp Les Salants te behoeden tegen verder verval. Een interessant verhaal over het nukkige leven op een eiland. Over vastgeroeste patronen en oud geloof in heilige en rituelen. Een verhaal dat je laat zien dat alleen jijzelf je eigen geluk kan creëren, je moet zélf iets ondernemen wil je het tij laten keren.