Rode handen is de debuutroman van Daniëlle Pasma en wat voor één. Geweldig hoe zij twee heel verschillende werelden in één persoon laat terugkomen. Amber, getrouwd met Jos en moeder van zoontje Tijl. In één keer staat haar leven op z'n kop wanneer herinneringen aan een vorig leven zich aan haar opdringen. Ze gelooft dat ze een vent in zich heeft, Tamás.

In de middeleeuwen groeit Tamás als bastaardzoon op bij zijn vader de Graaf, stiefmoeder en halfbroer. Wanneer hij wordt verbannen belandt hij bij de Roma zigeuners die hem liefdevol opnemen. Hij raakt bevriend met Kev en zijn zus Ana.

Amber ontdekt dat zij niet de enige in haar directe omgeving is met een tweede inborst. Ook haar beste vriendin Livine en haar broer Koen blijken in de middeleeuwen te hebben geleefd.

Daniëlle beschrijft het leven van Tamás, Tas voor vrienden, Kev en Ana. Het zigeunerleven alsof je er zelf bij bent. Geweldige beschrijvingen van kleding, de leefgewoonten. De bloedbroeders band. Later als Tas en Kev zich werkzaam stellen als huurlingen, de gevechten.

Aan de andere kant de strijd van Amber, de sterke wil van Tamás, die steeds meer doordringt in het karakter van Amber.

De omslag is perfect gekozen; een hoofd, twee gezichten; een mannelijk en een vrouwelijk. Dit boek heeft mijn betoverd en ook op emotioneel vlak geraakt.

"Twee vrouwenlichamen, Amber en Livine, in omhelzing. Twee mannenharten, Tamás en Kev, open en rauw, tranen stromen door elkaar heen. Het verdriet van zielen, te groot voor enkele levens. Verbonden voor eeuwig door een vriendschap die de tijd overschrijdt. Ze huilen de tranen die nooit vergoten zijn. Voorbij de angst. Voorbij de begrenzingen van het leven".