Politieagenten en journalisten hebben veel gemeen. Ze willen beiden onrecht aan het licht brengen, en de waarheid ook. Aan de andere kant: de politie kan de med... » 

Politieagenten en journalisten hebben veel gemeen. Ze willen beiden onrecht aan het licht brengen, en de waarheid ook. Aan de andere kant: de politie kan de media informatie onthouden of zelfs een krant of tv-zender sluiten. De pers kan de publieke opinie bewerken en aan haar kant krijgen. En tegen een publieke opinie kan, als het er op aan komt, geen ‘sterke arm’ op. Beunders beschrijft hoe de twee functies zich sinds 1848 hebben ontwikkeld en wat dat betekende voor hun onderlinge verhouding. Dat levert een fascinerende geschiedenis op, want juist in Amsterdam, waar de publieke opinie altijd wat luider wordt verwoord dan elders, leven de twee beroepsgroepen soms op gespannen voet met elkaar.
Tien opmerkelijke, historische zaken belichten de praktijk, waaronder: het Palingoproer (1886), de verdwijning van Jopie de Nigtere (1939), de Februaristaking(1941) en de Japanse koffermoord (1965). Ze worden geschreven door enkele co-auteurs, onder wie Marcella van der Weg.

Prof.dr. Henri Beunders is hoogleraar Geschiedenis, Media en Cultuur aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Hij publiceerde eerder Politie en media: Feiten, fictie en imagopolitiek (2005) en Publieke tranen (2002). Marcella van der Weg is journaliste. Zij schreef eerder onder meer 100 Jaar Albert Cuypmarkt.



«