Zoals de schrijver al zelf voorzag, zouden we in het jaar 2014 overstelpt worden met boeken over de 'Groote Oorlog'. Daarom haastte hij zich om al voordien het dagboek van zijn grootvader tot een biografische roman te verwerken.
Het boek bestaat uit drie delen. In het eerste en het derde deel is de schrijver aan het woord. Hij vertelt in het eerste deel, in een prachtige stijl, over de jeugd van zijn grootvader in het Gent van de eeuwwisseling, tot aan het begin van de oorlog. Rake beschrijvingen en treffende bedenkingen volgen elkaar op, het tableau is volledig. In het derde deel maken we de jaren na de oorlog mee, de dood van de geliefde, de neergang van zijn leven tot aan het overlijden van sergeant-majoor Martien.
Ik heb van elke bladzijde genoten, ik heb soms gelachen, en andere keren met moeite mijn ontroering weggeslikt.
In het tweede deel is sergeant-majoor Martien zelf aan het woord. Het is het dagboek '14-'18 van de frontsoldaat. Hertmans heeft het dagboek bewerkt, maar tegelijk geprobeerd om de stijl van zijn grootvader te bewaren. Wat mij trof was de eentonigheid van het frontleven: wat gebeurde was vreselijk, maar altijd weer hetzelfde. Schieten, beschoten worden, doden, gedood worden. Ratten vangen, kleren drogen. Zo weinig verheffend zal het ook wel geweest zijn; maar het contrast van deze bladzijden met die van de andere delen is wel groot.
Maar samengevat: een prachtig boek, dat ik zeker zal herlezen.