Boek
Een nieuwe stad, een nieuwe school, een nieuwe rol - het doet Mclean niets meer. Sinds de scheiding van haar ouders verhuist ze met haar vader van stad naar stad. Met elke verhuizing heeft ze de kans om zichzelf opnieuw uit te vinden: als rebel, als dramaqueen of als allemansvriend. Maar in Lakeview durft ze zich voor het eerst sinds tijden weer te binden, met alle gevolgen van dien...
Niets te verliezen is evenals de eerdere boeken van Sarah Dessen een coming of age-roman vol herkenbare emoties en spannende verwikkelingen. Om in één adem uit te lezen!
«Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Dit is een romantische Young Adult en niet echt mijn ding. In de hoofdrol McLean (vernoemt naar McLean Rich, de coach van de Defriese team basketbal) en haar vader die chef-kok is en de leiding overneemt van restaurants die op een faillissement afgaan. Haar ouders zijn gescheiden en ze woont bij haar vader.
Door zijn beroep moeten ze vaak verhuizen, van Montfoort Falls, naar Petree, naar Westcot. Iedere keer verandert McLean haar naam, zo was ze eerder Eliza, Lizbet en Beth. "Alles was zo anders na die eerste verhuizing, dat ik niet het gevoel had dat ik ook anders moest zijn. Dus was mijn naam het enige wat ik veranderde".
Op hun laatste bestemming neemt haar vader het restaurant Luna Blu over, door omstandigheden noemt McLean haar echte naam aan haar buurjongen Dave. Ze gaat daar naar school, maakt vrienden en leeft haar leven. Met Dave ontwikkelt zich een relatie. "Hij legde zijn armen om mij heen en toen hij me ook kuste, voelde ik dat er iets vanbinnen openging, alsof er een nieuw leven begon".
McLean heeft haar verschillende namen geheimgehouden en haar vrienden komen via Ume.com-pagina achter haar verleden. "Kan jij je onze verbazing voorstellen toen we jouw e-mailadres erin zetten en er vijf profielen van je opdoken? Ben je soms een gespleten persoonlijkheid. Vijf meisjes, vijf profielen, vier foto's".
"Praat met me. Dat was wat iedereen wilde. Mijn moeder, mijn vader, mijn vrienden en alle mensen op de plekken die ik had achtergelaten. Maar praten was niet de oplossing. Iets doen, dat telde. En ik was in beweging. Nu, weer, altijd."
Dit verhaal heeft weinig inhoud vind ik, het kabbelt een beetje door. Er gebeurt weinig. Je leest alleen over McLean in haar huidige woonplaats en niets uit haar verleden. Alleen de verschillende namen weet je. Het verhaal eindigt met het volgende project van haar vader, namelijk in Hawaii.