Er zijn steeds meer ouderen die tot op hoge leeftijd hun eigen gebitselementen behouden.Omdat veel ouderen kampen met ouderdomsziekten waarvoor zij vaak medicat... » 

Er zijn steeds meer ouderen die tot op hoge leeftijd hun eigen gebitselementen behouden.Omdat veel ouderen kampen met ouderdomsziekten waarvoor zij vaak medicatie gebruiken,is kennis van gerodontologie in de algemene praktijk in toenemende mate van belang. Het isimmers de lokale mondzorgpraktijk waarop ouderen terugvallen, zeker als mobiliteitsproblemeneen rol gaan spelen.In het laatste deel van de levensloop kan de vitaliteit afnemen. Aan het begin van die afnameis er meestal een fase van kwetsbaarheid. Kwetsbaarheid is een moeilijk te definiëren begrip.Belangrijke kenmerken zijn multimorbiditeit en beperkingen in de (instrumentele) algemenedagelijkse levensverrichtingen ((I)ADL). Na de fase van kwetsbaarheid kan zich een fase vanzorgafhankelijkheid aandienen. Meestal is het lastig tussen deze twee fasen een duidelijkescheidslijn aan te brengen.Veel (mond)gezondheidsproblemen ontstaan bij de intrede van kwetsbaarheid, een conditiemet een verhoogd risico op (vooral fysiek) functieverlies. Kwetsbaarheid zegt iets over de ernsten de snelheid van het verouderingsproces en is gerelateerd aan de zogenoemde ‘geriatrischetrias’: de verwevenheid tussen problemen in het medische, sociaalpsychologische en cognitievedomein.Kwetsbaarheid kan leiden tot mondproblemen, als gevolg van verminderde dagelijkse mondverzorging. Een slechte mondgezondheid kan het risico op enkele ziekten vergroten. Bij kwetsbare ouderen kan om diverse redenen het tandartsbezoek in de knel komen, terwijl zorgafhankelijke ouderen zelfs niet meer in staat zijn tot tandartsbezoek. Hierdoor ontstaan ernstigeproblemen die vaak niet eenvoudig zijn op te lossen. Daarom mag de kwetsbare en zorgafhankelijkeoudere niet uit het oog worden verloren en dient de tandarts te anticiperen op en tehandelen bij zorguitval.Het vergt ervaring en kennis van de gerodontologie om kwetsbaarheid te onderkennen en eradequaat op te reageren. Wanneer de mondzorgverlener oog krijgt voor deze zaken, kan hij ofzij veel beter inzetten op een levensloopbestendige mondgezondheid. Preventie en inter- enintraprofessioneel samenwerken zijn daarbij cruciaal. Het opstellen van een haalbaar en pragmatischmondzorgplan geeft richting aan de benodigde zorg. «