‘Inwijding’ van Veronica Roth

Op de achterkant van ‘Inwijding’ van Veronica Roth staat een verwijzing naar ‘De Hongerspelen’ van Suzanne Collins. Deze zegt mij weinig omdat ik zelf het laatstgenoemde boek niet gelezen heb, al heb ik wel over het boek gehoord.
Onbevooroordeeld duik ik dus onder in de wereld van de zestienjarige Beatrice, die op het punt staat misschien wel de belangrijkste beslissing in haar leven te nemen.
In de beschreven futuristische staat krijgt elke zestienjarige een zelfde keuze voorgelegd.

Beatrice, die in een staat van Zelfverloochening is opgegroeid in een onwerkelijk Chicago, heeft na het afronden van de persoonlijkheidstest de keuze om verder te leven in Oprechtheid, Vriendschap, Onverschrokkenheid of Eruditie. Als zij het liever wil kan zij haar leven ook voortzetten in Zelfverloochening. Elke keuze is de goede, zolang zij maar niet als factieloze door het leven hoeft te gaan. Om de dreiging van een dergelijk bestaan voor te zijn is het voor Tris van levensbelang dat zij haar recent aan het licht gekomen persoonlijkheidskenmerken voor iedereen geheim houdt.

Haar broer Caleb staat eveneens aan de vooravond van de jaarlijkse kiesceremonie. Tris twijfelt geen moment aan de keuze die hij zal maken. Het ligt niet in de aard van Caleb om zijn ouders teleur te stellen en in haar ogen verdient hij zijn leven in Zelfverloochening voor de volle 100%.

Tris, een naam die beter aansluit bij haar nieuwe identiteit dan het oude Beatrice, denkt na haar ontgroening de juiste factiekeuze gemaakt te hebben. Zij heeft echter geen rekening gehouden met een bestaan waarin de tegenstellingen tussen de facties zo groot geworden zijn, waarbij Zelfverloochening de meest gehate factie is, dat er van haar een meedogenloze hardheid verlangd wordt en de bereidheid tot moorden.
Tris raakt in conflict met zichzelf en ze besluit om haar eigen leven in de waagschaal te stellen als zij daarmee andere levens kan redden.
Tris raakt bovendien extra in verwarring door haar ontluikende gevoelens van seksualiteit. Zij wordt verliefd op een van de factieleden en voelt zich als een speelbal.
‘Inwijding’ is een verhaal dat niet alleen boeiend is voor jong volwassenen. Als volwassen vrouw ben ik volledig opgegaan in de spanning en de originaliteit van het verhaal.
Inwijding gaat ook voorbij aan oppervlakkigheid. De lezer krijgt dilemma’s voorgeschoteld, waarop het antwoord niet zonder meer te geven is.
Thema’s als egoïsme, hebzucht, afgunst, macht, opoffering, afzien en onderdrukking krijgen ruim aandacht.
Hoewel het verhaal zich afspeelt in een onwerkelijke maatschappij is er een lijn te trekken naar onze huidige maatschappij met een toenemende agressie en verdeeldheid.
De verbeelding van de verschillende facties heb ik op momenten als zeer beklemmend ervaren.

De schrijfstijl is vlot en onderhoudend te noemen , maar nergens poëtisch of van een bijzondere schoonheid.
Veronica Roth heeft de spanning voor mij niet helemaal kunnen vasthouden tot het einde van het verhaal. Het open einde vind ik te gemakkelijk, liever had ik een afgerond verhaal gezien, waarbij ook de relatie tussen Marcus en Tobias meer wordt uitgewerkt . Het open einde is mogelijk een opstap naar een vervolg en in dat geval kom ik graag terug op mijn punt van kritiek.
‘Inwijding’ van Veronica Roth is een prettig leesbaar en spannend debuut in een vertaling van Maria Postema.