De gouden tijden voor adviseurs zijn voorbij. Gelukkig maar, want een bijdrage leveren ze al lang niet meer. Sterker nog, ze zijn een deel van het probleem. Het... » 

De gouden tijden voor adviseurs zijn voorbij. Gelukkig maar, want een bijdrage leveren ze al lang niet meer. Sterker nog, ze zijn een deel van het probleem. Het wordt dus hoog tijd om definitief afscheid te nemen. Dat blijkt in de praktijk echter lastig te zijn: adviseurs waarvan iedereen zich afvraagt wat hij of zij dan wel doet, presteren het om maand na maand ingehuurd te blijven. Als het vak al enige ontwikkeling heeft meegemaakt, dan is dat het wel: adviseurs zijn meesters geworden in het blijven zitten waar ze zitten en als het even kan nog hun vriendjes en vriendinnetjes erbij te halen. Was dat vroeger anders? Aan het begin van de twintigste eeuw, tijdens de industrialisatie, ontstond het vak van adviseur. Het waren mensen die beschikten over kennis die toen schaars was - wie wist er toen hoe je een fabriek opzet? - of die iets nieuws te vertellen hadden omdat ze van buiten kwamen. Het was de tijd van raadgevend ingenieurs, accountants en sociologen. Tegenwoordig zijn zo goed als alle adviseurs gelijk, vertellen ze wat we zelf al weten, ontbreekt het hen aan elke ervaring in de praktijk, en is aanpassen het hoogste goed. Kortom, adviserend Nederland heeft zichzelf vakkundig de nek omgedraaid. In dit boek zetten de auteurs uiteen wat er de afgelopen eeuw is gebeurd onder adviseurs, met welke tactieken ze zich in stand weten te houden, en hoe opdrachtgevers de adviseurs kunnen herkennen die eerder schadelijk dan goed zijn voor het bedrijf. En tot slot de belangrijkste vraag: hoe draai je het spel om en gooi je ze eruit? «