Patricia Highsmith hoeft niets meer te bewijzen. Schrijven kan ze, en zelf in vertaling schenkt ze haar lezers veel leesplezier. In deze verzameling kortverhalen is ze helemaal zichzelf: je zit permanent met een gevoel van onrust, ook al gebeurt er niet zoveel aan de oppervlakte. Maar er kan zoveel gebeuren. Heel merkwaardig is dat de verhalen over het algemeen wel een begin hebben en een midden, maar geen einde. Terwijl je je steeds meer afvraagt hoe het moet aflopen, breekt zij haar verhaal af en laat het aan jou om er eind bij te bedenken. Uitdagend, ja. Een beetje ontgoochelend? Ook.