Deniz Kuypers (1981) verhuisde na zijn studie Engelse letterkunde naar de Verenigde Staten, waar hij werkte als leraar, vertaler en muziekjournalist. Hij woont in San Francisco en debuteerde als auteur met Dagen zonder Dulci. Hij toonde zijn muzikaal talent door het uitbrengen van twee muziekalbums onder de artiestennaam Birdheart. Zijn tweede roman kreeg als titel Het ruisen van de wereld. Intussen schrijft hij aan zijn derde roman.

Wanneer Moss, een 39-jarige single die een mislukt huwelijk achter de rug heeft, de begrafenis bijwoont van een oud leraar, ontmoet hij daar zijn jeugdliefde Dani. Hij herkent haar helemaal niet meer, ze is nog maar een schim van de frisse verschijning die ze ooit geweest is. Na een nietszeggende babbel wil Moss de terugreis met de wagen aanvatten, maar het winterweer steekt daar een stokje voor. Hij zoekt een motelkamer om te blijven overnachten. Moss gaat op restaurant en botst opnieuw op Dani en ze eten samen. Op die manier komt het verleden opnieuw in discussie, halen de twee ex-geliefden gezamenlijke herinneringen boven en hebben ze het over hun levensverhaal na hun breuk. Uiteindelijk belanden ze dan toch in één en dezelfde kamer. De volgende ochtend vertrekt Moss als een dief in de nacht en besluit hij op zoek te gaan naar de berghut van zijn overleden professor. Daar zal hij wel tot rust komen. De koude eist echter zijn tol en het is tenslotte Dani die hem terugvindt, Moss is totaal verkleumd van de kou.
Deniz Kuypers spreekt klare taal en geeft de gebeurtenissen, zelfs de kleinste, weer op beeldende wijze. Hij beschrijft vol overgave de depressieve gevoelens en de angsten van zijn hoofdpersonage Moss. Details zijn niet onbelangrijk, integendeel! Ons leven wordt te veel, te vaak beïnvloed door het ruisen rond ons heen. Een vraag die tijdens het lezen van dit boek blijft hangen is: kan men het verleden niet beter het verleden laten? Moss wordt duidelijk getypeerd als een eeuwige twijfelaar die depressief is en de werkelijkheid wil ontvluchten. Hij is iemand die nergens rust kan vinden, zelfs niet in de bergen rond Lake Tahoe, in alle stilte van de natuur. Het verhaal zit vol ruis; tussen Moss en zijn ex Sophie en tussen hem en Dani. Je ziet in Moss de schrijver die rusteloos op zoek gaat naar zijn droomwereld, in de hoop uit zijn dagelijkse lijden te kunnen vluchten. Het ruisen van de wereld bevat een verhaal om over na te denken, het is niet zomaar een roman. Dit is een boek om te lezen en nadien te herlezen. Als ik deze literaire roman een kleur zou moeten geven, dan is het ongetwijfeld donkergrijs, of ja, zelfs bijna zwart. Maar wel in een erg aantrekkelijk jasje gestoken.