Het lichtschip

Voor de bemanning van het lichtschip Texel is het leven voorspelbaar, het werkeentonig, de leefruimte beperkt en de beloning gering. De mannen lopenwacht, doen ... » 

Voor de bemanning van het lichtschip Texel is het leven voorspelbaar, het werkeentonig, de leefruimte beperkt en de beloning gering. De mannen lopenwacht, doen weermetingen, noteren de namen van passerende schepen enhouden het licht brandende. Bij storm rukt het schip aan de ketting, in dichtemist loeit de misthoorn, op heldere nachten zijn de sterren ontelbaar. En navier weken mogen de mannen weer naar de wal. Daar kijken ze allemaal reikhalzendnaar uit. In het middelpunt van de kleine gemeenschap van mannenop zee staat de kok, die drie keer per dag op vaste tijden het ritueel van demaaltijd verzorgt. Het eten biedt troost en houvast in het geïsoleerde bestaan.Lammert, de kok op het lichtschip, is dan ook de belangrijkste man aanboord. Alles gaat zijn gang tot de dag dat de kok een levend geitenbokjemeeneemt aan boord. Om te slachten voor een stoofpot.De komst van dit jonge, springerige beest gooit de vaste routine van hetlichtschip in de war en zet de verhoudingen op scherp. Wat begint als eenwelkome onderbreking van het saaie bestaan, ontwikkelt zich al gauw toteen splijtzwam die sluimerende angsten wakker schudt en slachtoffers maakt. «