Eind mei 2010 kreeg het Europese Hof voor de Rechten van de Mens de prestigieuze four freedoms award uitgereikt. Jan Peter Balkenende sprak de laudatio uit. Een... » 

Eind mei 2010 kreeg het Europese Hof voor de Rechten van de Mens de prestigieuze four freedoms award uitgereikt. Jan Peter Balkenende sprak de laudatio uit. Een half jaar en een kabinet later werd in sommige Nederlandse media ineens een golf van kritiek op het Hof uitgestort. Dat gaf weer aanleiding tot een tsunami aan tegengeluiden. De nieuwe minister van buitenlandse zaken merkte in een beleidsnotitie zelfs op dat 'het Hof niet zijn eigen gezag moet verzwakken door uitspraken te doen over zaken die slechts op perifere wijze verband houden met mensenrechten.' Alleen al die opmerking maakte dat de Eerste Kamer (met alleen de VVD tegen) een motie aannam waarin deze opmerkingen als onjuist en niet passend werden gekwalificeerd. In zijn rede zet Egbert Myjer de diverse reacties en Kamerdebatten op een rij. Alleen al dat leest als een boek. Daarnaast geeft hij wat nuttige basisinformatie ten behoeve van die critici die misschien niet helemaal op de hoogte zijn van alle ins en outs rond het EVRM. Zijn conclusie: zou het kunnen dat bij alle kritiek de echte pijn zit in de omstandigheid dat de critici er problemen mee hebben als het EVRM - zoals toegepast en geïnterpreteerd door het Hof - laat zien dat de pijler van het vreemdelingenbeleid ook aan mensenrechtelijke kwaliteits-eisen moet voldoen? Als op- en afmaat citeert hij uit werk van Pitigrilli en Rabelais: over rechter Pott die clown werd en over rechter Bridoye die altijd zijn dobbelstenen gebruikte. Het Hof is geen Euro Clown en het legt met argumenten uit waarom het tot een beslissing is gekomen. Dat alles bij gelegenheid van 12 1/2 jaar WLP en 25 jaar Willem-Jan van der Wolf als uitgever.
«