Dit bedenk je echt niet. Je man heeft in het verleden iets heel ergs gedaan . Hij heeft dit in een zwak moment op schrift gesteld en jij vindt het briefje. Jij bent zijn vrouw. Het was de bedoeling dat je dit briefje na zijn overlijden zou vinden maar helaas valt het in jouw handen als hij nog springlevend is. En de personen die er mogelijk iets mee te maken hebben zijn ook allemaal nog springlevend en wonen pal bij je om de hoek. Daar gaat je imago van keurige huismoeder met Tupperware als bijbaan.
Het verhaal wordt vanuit de diverse personen verteld en nadert natuurlijk zijn ontknoping. Ondertussen voel je in het verhaal de spanning. Want wat heeft hij dan gedaan. En waarom. En hoe moet je met deze waarheid verder leven met hem. Moet je het de kinderen vertellen. Talloze vragen komen op waar je het antwoord op schuldig moet blijven. Want je weet het gewoon niet. Maar ondertussen moet je de antwoorden wel gaan bedenken want hij is er achter gekomen dat jij het briefje hebt gelezen en één van je andere buurtgenoten verdenkt heel iemand anders van het drama.
Deze schrijfster weet je tot het einde toe in spanning te houden. En ze weet je tot einde toe het idee te geven dat jij weet hoe het eindigt. Heel knap gedaan.