In het begin van het boek waar de hoofdpersoon Daniel betrokken raakt bij een aantal gruwelijke moorden op jonge meisjes dacht ik even aan Stieg Larsson: toch niet weer zo’n zieke geest als bij Larsson of zo een als in het horrorverhaal Dark rivers of the heart van Dean Koontz? Gelukkig niet, maar de achtergrond van de moorden grenst aan waanzin. Het geheim van Vesalius leest als een jongensboek, met korte hoofdstukken waarin van alles gebeurt en dat trekt je als lezer met veel vaart door het verhaal in een bijna Da Vinci Code-achtige zoektocht waarbij door het aftellen naar de Wereldtentoonstelling een mooie manier is gebruikt om de spanning nog op te voeren. Er komen heel veel personages in het boek voor die allemaal iets te vertellen hebben en ergens iets met elkaar te maken hebben of zullen krijgen, waardoor het verhaal wat versnipperd overkomt. Gelukkig blijven er drie hoofdpersonen over van wie je het meest te weten komt. De grote vraag: komen deze drie, Daniël, Pau en Fleixa, op tijd achter de moordenaar? Op de voorgrond speelt het mysterieuze boek van Vesalius, een bekende anatoom die echt heeft geleefd. Er zijn zeven boeken over de bouw van het menselijk lichaam van de hand van Vesalius bekend (De humani corporis fabrica libri septem, gedrukt door Johannes Oporinus Bazel 1543), maar het verzonnen, geheimzinnige achtste deel in Het geheim van Vesalius bevat bijzondere informatie die in staat is om mensen tot waanzin te drijven, en dat gebeurt natuurlijk. Mede door het in het leven roepen van de “Zwarte Hond” voert Llobregat in zijn boek zo twee interessante mysteries op. Maar om echt te overtuigen komen er in mijn lezersogen iets te veel toevalligheden en – zoals gezegd – gelijkenissen in het verhaal voor.