De poëzie van Peter Ghyssaert is niet bang om mooi te zijn, is niet bang om te ontroeren en te betoveren. Maar zijn muzikaliteit wil niet alleen behagen, het is... » 

De poëzie van Peter Ghyssaert is niet bang om mooi te zijn, is niet bang om te ontroeren en te betoveren. Maar zijn muzikaliteit wil niet alleen behagen, het is een noodzakelijk verweer in een wereld vol desintegratie. In Ezelskaakbeen trekt de dichter opnieuw vele taalregisters open, terwijl hij midden in de werkelijkheid blijft staan. Het is muziek versus doofheid en dementie. Een overtuigende, authentieke Ghyssaert. «