Één doek verkocht Vincent slechts tijdens zijn leven. Vanaf zijn 27ste tot aan zijn vroege dood op zijn 37ste jaar wijdde hij zich aan de kunst – tekeningen, schilderijen, ruim 2100 in getal. Daarnaast schreef hij zijn leven lang brieven. Aan zijn kunstvrienden: Bernard, Gauguin, Mauve. Aan zijn onbereikbare vriendinnen. Aan (schoon)zusters en moeder. Maar vooral aan zijn broer Theo, zijn bloed- en zielsverwant, stimulator en kunstbroeder, maar ook degene die hem elke maand 150 francs toestuurde; meestal 3 keer per maand 50 francs bijgevoegd in een korte brief. Het was een hele last, niet alleen voor Theo en zijn jonge vrouw Jo. Ook Vincent ging er zwaar onder gebukt dat hij een financiële last was voor hen. Dit weerhield hem er niet van om – bijna ziekelijk – bescheiden te blijven. Hij wilde niet exposeren, vond positieve kritiek – toen die eindelijk kwam - overdreven. Waren er niet andere impressionisten – altijd anderen – niet veel beter dan hij? Vincent vocht met de kleuren en impressies in de natuur van de Provence. Zo erg dat die hem bijna bezwijmde, als hij weer eens 12 uren achtereen in het open veld werkte aan een wijngaard met cipressen en paarse heuvels op de achtergrond. Hij vocht tegen aanvallen van gekte, die heviger werden na de mislukte samenwerking met Paul Gauguin in zijn gedroomde kunstenaarscommune in ‘la maison jaune’ te Arles, dat Vincent behing met felle kleuren van zonnebloemen en bloesems, geïnspireerd door de Japanse schilderkunst. In zijn Haagse periode, na weer een mislukte liefde, pikt hij een hoertje van de straat om mee samen te leven. Ze heeft een kind en is zwanger van een tweede. Iedereen spreekt er schande van. Zelfs zijn eigen broer Theo preekt tegen hem. Dan schrijft Vincent: “Bliksem – hoe heb ik het nu – en in welke tijd leven we – wordt toch wakker, Theo! Wij hebben elkaar trouw beloofd, mogen wij dat niet doen? Staat daar de dood op? Adieu kerel, doch voor gij toeslaat en mij de kop afhakt... slaap er nog eens op. Doch nog eens – als ’t moet – dan in godsnaam ‘kop af’, maar liever niet, ik heb hem nog nodig bij ’t tekenen”. Vincent van Gogh - niet alleen een groot schilder van kleuren, nieuwe vormen en impressies, maar ook van gevoelige en intense woorden, vol liefde en vuur.