Een computermodel voor het ondersteunen van euthanasiebeslissingen

In Nederland mogen artsen zonder een scherp criterium beslissen op een verzoek tot euthanasie. In een dergelijke beslispraktijk is het onwaarschijnlijk dat er c... » 

In Nederland mogen artsen zonder een scherp criterium beslissen op een verzoek tot euthanasie. In een dergelijke beslispraktijk is het onwaarschijnlijk dat er consistentie bestaat tussen hun beslissingen. Dit proefschrift heeft allereerst ten doel deze inconsistente beslispraktijk aan te tonen. Het proefschrift presenteert voorts een computermodel waarmee de inconsistentie tussen euthanasiebeslissingen in principe teruggedrongen kan worden. Ter onderstreping van het belang van dit model toont de auteur aan dat twee cruciale beslissingen van de Hoge Raad het Chabotarrest en het Brongersmaarrest wezenlijk strijdig zijn met elkaar. Wil men de gesignaleerde inconsistenties volledig en definitief voorkomen dan zal de bron daarvan de Wet Toetsing Levensbeindiging moeten worden aangepakt. Daarom wordt in het proefschrift het politieke voorstel gedaan om de euthanasiewet in te trekken en tezelfdertijd de hulp bij zelfdoding te decriminaliseren.Dit is een boek in de Meijersreeks. De reeks valt onder verantwoordelijkheid van het E.M. Meijers Instituut voor Rechtswetenschappelijk Onderzoek van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit Leiden. Dit promotieonderzoek vond plaats in het kader van het onderzoeksprogramma Multi Level Jurisdiction en stond voorts onder auspicin van SIKS de Nederlandse Onderzoeksschool voor Informatie en Kennissystemen. «