John Brosens: Dubbel gepakt Nog drie maanden en Tamar stopt met werken en kan in haar huis in Italië gaan wonen. Tenminste, dat is haar plan maar het was niet haar bedoeling dat ze last zou gaan krijgen van een stalker: een gewelddadige zelfs. Hij komt in haar huis en zijn briefjes zijn niet door Tamar te doorgronden. Samen met een groep vrienden zet ze een val voor de stalker. Vlot en snel geschreven. Het is een hapklare brok die de lezer zo naar binnen kan schuiven. Het verhaal leest snel weg en heeft een fluwelen afdronk: Het verhaal blijft hangen: het kenmerk van een goed boek. Het boek groeit toe naar het einde. Een einde die de lezer wel voor ogen zal staan: Zal de stalker wel of niet gepakt worden? Maar dan ontstaan er ineens een plotwending die niet te voorzien is maar die wel de proloog op zijn plaatst laat glijden. Een plotwending die de lezer ineens rechtop laat zitten.