Ik kan als eerste wel zeggen dat het boek voldeed aan mijn verwachtingen. Het was spannend, vol mysteries en onverwachte wendingen. De schrijfstijl las vlot weg en ook de hoofdstukken waren lekker kort. Wat ook een beetje gevaarlijk is, want steeds dacht ik “nog één hoofdstuk” terwijl ik eigenlijk andere dingen moest doen.
De personages vond ik goed uitgewerkt, met name Myrthe. Wie is ze? Wat moet ze doen? De informatie wordt in brokjes onthuld, maar pas aan het einde weet je hoe het geheel in elkaar zit. Ergens had ik nog wel een beetje op een epiloog gehoopt, maar naast dat vind ik het een top boek van Nederlandse bodem.
Ik vind dat Koemans heel goed de sfeer weet op te wekken dat er veiligheid en vertrouwen heerst in de situatie waar het boek over gaat. Dat je iedereen die dichtbij je staat denkt te kennen, dat viel me in het boek “2013” al op, maar in de Top ook. In beide boeken verbergen bepaalde personages dingen en blijkt het vertrouwen dat ik als lezer in eerste instantie van ze heb, niet geheel aan hen besteed te zijn. Dat levert dan ook die onverwachte wendingen in het verhaal op en maakt het juist zo spannend.
Door dit boek heb ik tevens een wat beter beeld gekregen over wat er nu precies in Den Haag met de Top speelt. Een klein beetje wist ik dat al wel, maar nu is het een stuk helderder. Altijd leuk om dingen uit een boek te leren dat je voor je plezier en (ont)spanning leest.
Ik kijk alvast uit naar een derde boek van Monique Koemans! Zou het over Koningsdag gaan, komt het Eurosongfestival hierheen of kiest ze een ander evenement waar ze een thriller over schrijft. Ik ben in elk geval benieuwd!