Wat heb ik enorm genoten van de medailleregen bij het schaatsen tijdens de Olympische Spelen in Sotsji. Schaatsen was altijd al een van mijn favoriete sporten om naar te kijken, maar als de Nederlanders op zo’n toernooi zó goed presteren, wil ik echt niks missen. Ik zat dan ook aan de buis gekluisterd en heb alle wedstrijden gezien. Toen de Spelen afgelopen waren, moest ik echt even afkicken en tot mijn grote vreugde won ik toen dit leuke boek. Precies wat ik nodig had. Natuurlijk is lezen over schaatsen niet zo’n groot feest als er naar kijken, maar het is toch erg leuk om te lezen hoe een aantal van de grootste Nederlandse schaatsers er tegenaan kijken. Hoe zij omgaan met hun sport, hun topsporter zijn, hun materiaal. Zes mannen en twee vrouwen komen aan het woord. Ik vind de interviews kwalitatief zeker niet allemaal even sterk en zeker niet gevarieerd. Het had van mij wat diepgaander gemogen. Of misschien ligt dat aan de schrijfstijl. Het boek leest heel makkelijk weg, de schrijfstijl is heel luchtig, echt spreektaal. Nu is hoort dat wel bij interviews, maar je kunt daar als schrijve ook mee spelen. Een ‘effe’ in spreektaal kun je ook als ‘even’ opschrijven bijvoorbeeld. En een goede interviewer vraagt door als hij geen antwoord krijgt op zijn vraag. Maar toch is het een leuk boek om te lezen. Niet door de schrijver, wel door de schaatsers. Prima materiaal om bij te komen na een geweldig toernooi!