Wat een bijzonder boek!
Hugo doet zichzelf voorkomen als een geslaagd man; een goede baan, goede afkomst en de vrouwen liggen aan zijn voeten. Als ik over hem lees, krijg ik eigenlijk een beetje een hekel aan hem... Hugo doet er alles voor om hogerop te komen, om rijker te worden en om geliefd te zijn. Toch beginnen er langzaamaan barstjes te komen in zijn voorkomen. Hugo gaat zijn grenzen verleggen en wordt steeds "echter".

Ik vind dit boek heel goed geschreven! Hugo is zo echt dat ik hem niet mag en niet kan wachten om verder te lezen. Aanrader!!

een aanrader! de parvenu is een boek met droge humor. de hoofdpersoon wil graag meedoen met de hoogste kringen, maar mist daarvoor de talenten en het gevoel. Eigenlijk is het een man met een te groot ego en te weinig geweten. uiteindelijk raakt hij steeds meer verstrikt in zijn eigen leugens. De rol van het geheime genootschap is matig uitgewerkt, het blijft een geheim genootschap, daar had de schrijver meer mee kunnen doen. De humor is leuk, het is wel wat te veel van het goede dat zo ongeveer iedereen dit bijzondere gevoel voor humor bezit, met inbegrip van het kleine buurjongetje. maar, nietemin, een heel aardig boek.

De Parvenu gaat over een man die zo niet in mijn manier van in het leven staan past, dat ik echt medelijden met hem heb: altijd maar toneel spelen, steeds meer willen, je eigen bestaan ontkennen. Lijkt me bijzonder vermoeiend. De auteur heeft Hugo, de hoofdpersoon, wel goed neergezet. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die zo leven, al hoop ik van niet, al is het maar voor henzelf. Ik vond het ondanks het onaangename hoofdpersonage wel een goed boek. Het leest vlot, en ik wilde wel weten hoe het verder ging met Hugo. Zou best een deel II over zijn leven willen lezen...

Goed geschreven! Je gaat meeleven met een heel egoistisch persoon.

Hugo Stadman probeert aan het milieu waarin hij geboren is te ontkomen. Hij wordt door zijn beste vriend gevraagd lid te worden van het elitaire Rozengenootschap, maar moet daarvoor wel door een ballotagecommissie. Dit lidmaatschap wordt zijn doel. Zijn leven is echter een grote luchtballon, gedreven door zwakheden en driften. Het kleine lichtpuntje in zijn middelmatige afkomst is, is dat hij een buitenechtelijk kind denkt te zijn, verwekt door een chirurg.

Ondanks het feit dat Hugo allerlei dingen doet die niet door de beugel kunnen, weet de schrijver hem tot een sympathiek personage te maken. Mark Schallekamp beschikt over verbluffende humor, de manier waarop Hugo zich uit verschillende de netelige situaties weet te redden, geeft aan hoe creatief Mark Schallekamp is.
Doordat het boek in de tegenwoordige tijd geschreven is, leest het snel, en alsof je zelf bij de situaties betrokken bent.
Ik kijk uit naar de tweede roman van Mark...

Leuk om een boek te lezen van een, voor mij, onbekende auteur. De hoofdpersoon Hugo doet zijn best om zich beter voor te doen dan hij is. Met een chirurg als biologische vader moet hij toch een beetje ontkomen aan het milieu waarin hij opgegroeid is. Toppunt van aanzien is het lidmaatschap van het Rozengenootschap.
Het lukt Hugo steeds maar niet om te voldoen aan de voorwaarden die hij aan zichzelf stelt. De goede dingen lijkt hij stelselmatig uit zijn leven te bannen.
Een aardig boek om te lezen, maar ik zal het niet snel herlezen.

Sterk boek, helemaal van deze tijd! De hoofdpersoon, Hugo Stadman, wil graag sociaal hogerop, dat is voor hem t allerbelangrijkst. Om dat te bereiken moet hij van alles verbergen, bijvoorbeeld zijn eigen afkomst, en ook dat hij drugs gebruikt en drugs gebruikt en gokt. Natuurlijk is alles behoorlijk uitvergroot, maar ik herkende in het boek hoe veel mensen in het leven staan: niet tevreden met wie ze zijn, zoeken ze naar oneigenlijke manieren om 'meer' te zijn.
Het verhaal speelt zich tegen de achtergrond van de kredietcrisis (Hugo werkt bij een bank), in hedendaags Amsterdam. Leuk ook om te zien hoe de schrijver op veel plaatsen maatschappijkritisch is.
Een sterk boek ook omdat je 't op verschillende niveaus kan lezen: als spannend verhaal (ik kon het niet wegleggen, wilde weten wat er met die hoofdpersoon zou gebeuren), als 'zedenschets' - portret van de maatschappij anno nu, of als psychologisch drama.
Een boek dat nog dagenlang in mijn hoofd bleef rondzingen.

De hoofdrolspeler, Hugo Stadman is een bijzonder egoistisch mens. In zijn werk, vriendschap en liefde denkt hij slechts aan zichzelf. Ongewoon, omdat het moeilijk is sympathie te voelen voor deze hoofdpersoon. In het begin ben je dan ook geneigd hem het voordeel van de twijfel te geven in de verwachting dat hij òf een ommekeer zal maken onder invloed van zijn goede vriend, òf op grootse wijze ten onder zal gaan aan zijn intense zelfzucht.
Er zijn enkele momenten in het boek waarop Hugo de kans krijgt om zijn fouten goed te maken. Helaas grijpt hij deze kansen niet. Integendeel lijkt zijn egoisme slechts grotere vormen aan te nemen. Gevoelloze seks neemt de plaats in van verliefdheid, en vriendschap is alleen maar een middel voor imagoverbetering.
De verwachting, of eigenlijk hoop, op een spectaculaire tenondergang blijft tot de allerlaatste pagina, om dan plaats te maken voor teleurstelling.
Tot die tijd zal dit boek je zeker vermaken met zijn grappige woordspelingen, en snelle stijl, als je je tenminste niet te veel stoort aan de extreme vrouwonvriendelijkheid. Alle personages zijn oppervlakkig, maar er is werkelijk geen enkele evenwichtige vrouwelijke rol in het boek te bekennen.
Kortom een boek, waarschijnlijk meer geliefd bij mannen, voor op het strand, wat lekker wegleest en waar je niet te lang bij stil moet staan.

Deze auteur was mij niet bekend.
Ik heb dit boek met plezier gelezen. Het verhaal is met humor geschreven.
De hoofdpersoon is een treurig geval. Hij doet zo zijn best om de schijn op te houden en beland uiteindelijk in de goot.
Niet alleen de hoofdpersoon houdt de schijn op ook veel mensen om hem heen doen dat.
Hoewel ik niet hou van boeken met een slecht eind had ik er bij dit boek wel vrede mee.
Al met al is dit boek zeker de moeite van het lezen waard.

Niet eerder iets gehoord van deze auteur dus ik was heel benieuwd. In eerste instantie vond ik het wel leuk en humoristisch om te lezen, maar naarmate ik verder las begon het verhaal me tegen te staan en vroeg ik me af waar het heen ging. De schrijfstijl is okee, maar het kon me allemaal niet zo boeien. Vind het eerder een boek voor mannen, ook wat het taalgebruik betreft. Het verhaal gaat inderdaad nergens heen en op de laatste bladzijde dacht ik: 'was dit het?'. Heb me er echt doorheen moeten worstelen. Jammer.