Dit is een enorm lijvig en letterlijk zwaar boek. Ik had het beter als e-book gelezen, dat was wellicht comfortabeler geweest. Ik vond het niet aangenaam lezen, omdat het net iets te groot is, geen luchtige lay-out heeft en te zwaar in de hand ligt.

De schrijfster maakt ook geen gebruik van hoofdstukken; wel is het verhaal opgesplitst in een aantal 'delen' van zo ongeveer 100 bladzijden of zo. Ze switcht regelmatig van personage, van derde persoon plots naar eerste persoon, van verleden tijd naar tegenwoordige tijd (zonder dat dit nodig is) enz. Stoorde mij behoorlijk. Wat ik nog het vervelendste van al vond is dat ze de neiging heeft een nieuw stukje te beginnen bij een nieuw blad. Alsof ze doorschrijft totdat haar blad vol getypt is en dat ze dan meteen op de volgende bladzijde een andere persoon aan het woord laat. Ik had het liever gezien met hier en daar wat meer witruimte tussen de personages.

Wat het verhaal zelf betreft, het is zeker niet spannend. Ik noem het omvangrijke vrouwenlectuur (niet oneerbiedig bedoeld. Overigens kon het boek gemakkelijk tot de helft gereduceerd worden. Zinderende zinnen zijn volledig afwezig en ik had ook het gevoel dat ze er per sé bepaalde passages in wilde. Alsof ze die vondsten had opgeschreven en er dan ergens in gewrongen heeft. Het komt niet altijd spontaan over. De personages missen ook diepgang. Ze zijn heel oppervlakkig, al doen ze ook karikaturaal aan. Ze zijn heel zwart-wit neergezet. Toch is het een 'leuk' en hier en daar best wel herkenbaar verhaal. Dit is trouwens het eerste deel van een trilogie, wat dus wil zeggen dat ik me door nog twee zulke kastaars moet zien door te worstelen. Wat een opdracht...