Wat een boek, heel aangrijpend en actueel. Je zit "op het puntje" van je stoel. Wordt meegezogen het verhaal in, soms moet je het boek gewoon neerleggen om even bij te komen. Zo heftig en realistisch is het.

In de Amandelboom wordt het leven van Ichmad Hamid en zijn Palestijnse familie gevolgd. Ze wonen in bezet gebied. Ichmad is de oudste zoon en heeft een bijzonder gave hij is een genie in wiskunde en zijn grootste voorbeeld is Einstein. Ze bezitten een oude sinaasappel en olijvenboomgaard die al heel lang in de familie is. Ze leven van de opbrengst, zijn niet rijk maar hebben alles wat ze nodig hebben en zijn tevreden.

Dat veranderd, op een dag komen de Israeli's om hun grond op te eisen ze worden verjaagd krijgen een half uur de tijd om hun bezittingen bijeen te pakken. Daarna wordt het huis met de grond gelijk gemaakt. Ze hebben weinig meer over en moeten "opnieuw" beginnen. Angst heerst in de dorpen. Mensen vragen zich af wanneer zijn wij aan de beurt! Ichmad en Abbas hebben moeite met deze situatie, vooral Abbas die wil er opaf. Maar baba, hun vader is heel gematigd. Houdt de jongens steeds voor geen kwaad met kwaad vergelden en de Joden krijgen ook opdracht om deze dingen te doen. Een heel wijs man.

Door toedoen van Ichmad wordt zijn vader gevangen genomen en tot veertien jaar cel veroordeeld. Ichmad houdt daar een vreselijk schuldgevoel van over. Voor de tweede keer wordt hun "huis" met de grond gelijk gemaakt en staan ze letterlijk op straat zonder iets. Ichmad en Abbas worden snel volwassen, moeten werken en hard. Ellende blijft hun achtervolgen. Het houdt niet op. Ichmad krijgt een kans om zijn talent te laten zien, er wordt een wedstrijd uitgeschreven en de winnaar krijgt een studiebeurs. Zijn moeder en Abbas zijn er op tegen, zijn vader zegt dat hij het moet doen, je hebt je talent niet voor niets gekregen. Ichmad doet mee en wint. Het kost hem veel strijd om weg te gaan en het voelt alsof hij zijn plicht verzaakt als oudste, maar beseft ook dat hij meer voor zijn familie kan betekenen na zijn opleiding. Ichmad gaat er voor, er blijft hem en zijn familie niets bespaard. Maar door zijn doorzettingsvermogen redt hij het.

Verder moet de lezer het zelf maar beoordelen. Het boek roept veel vragen op en leert ons anders kijken naar het Midden-Oosten. Hoop van ganser harte dat daar ooit een oplossing komt.

Iedereen wil gewoon, normaal in vrede kunnen leven.

Een aanrader.