Welkom op Boeklezers.nl

Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »

Meedoen

Recensies van De Wertheims door Silvia Tennenbaum

De Wertheims is 2 keer gerecenseerd. De gemiddelde score is 4.0. Het boek is 12 keer gelezen.
Anoniem
- De Wertheims
 
 
 
 
 
(4)

“De Wertheims” is de Nederlandse vertaling van Silvia Tennenbaums roman ‘Yesterday’s Streets’ die in 1981 in Amerika op de markt kwam. Hier kende hij echter geen groot succes wegens, te gedetailleerd, te fijnzinnig, en anderzijds niet literair genoeg. In mei 2013 bracht uitgeverij Nieuw Amsterdam deze roman in het Nederlands uit.
”De Wertheims” is een sterk autobiografische roman waarin de schrijfster de familiegeschiedenis van een welgestelde Duits-Joodse familie vanaf de jaren 1903 tot 1945 beschrijft. Aan het hoofd staat de trotse patriarch Moritz met zijn echtgenote Hannchen. Zij hebben vijf zonen, waarvan de ene zijn weg in het leven al beter heeft gevonden dan de andere. Geleidelijk aan maken we kennis met de schoondochters, kleinkinderen, vrienden en aangetrouwde familieleden. De familie Wertheim voelt zich thuis in Duitsland en zeker in hun stad Frankfurt. Ze delen de Duitse normen en waarden en hebben zich geïntegreerd in de samenleving. Maar ook zij, als geassimileerde joden, weten en ondervinden dat het antisemitisme geen dode letter is, maar een levend begrip, dat in niet geringe mate aan impact wint. Elk familielid gaat hier op zijn eigen manier mee om. De ene sluit zich er vooraf, een andere onderschat de toename van de aanwezigheid van “de bruinhemden”, de Sturm Abteilung (SA), de paramilitaire knokploegen van de NSDAP, in het straatbeeld. Anderen denken dan weer dat ze door hun positie in de maatschappij, of door het afzweren van hun geloof, door hun gemengd huwelijk, gevrijwaard zullen zijn van vervolging. Maar er zijn er ook die het zekere voor het onzekere nemen en Duitsland, samen met hun geld, verlaten en Zwitserland als veilige thuishaven kiezen. Maar geen van allen heeft kunnen voorzien wat hun, en met hun alle andere Joden in het Westen, enkel omwille van hun afkomst, aan gruwel te wachten stond.
Ik blijf me er steeds over verbazen dat je, over boeken met als thematiek WO I en /of WO II, niet uitgelezen raakt. Steeds is er weer een andere invalshoek, of iets waar je nog niets over wist, zelfs nooit hebt bij stil gestaan. Dat is ook zo met deze roman. Naast de gruwel en de wreedheid, van de Jodenvervolging, de oorlog, blijven mensen ook mooie momenten beleven. Kinderen die zorg dragen voor hun zieke ouders. Mensen die zich inzetten voor andere mensen. Niet alle Arische mensen lieten de Joden vallen. Liefde geven, liefde krijgen, verliefd worden, houden van, je stopt het niet met een oorlog. Dit is wat deze roman zo sterk maakt. Zeker, je voelt met elke bladzijde de vrees voor het onzekere bestaan, het lot, toenemen. Maar de schrijfster weet op een mooie, haast visuele, manier het dagelijkse bestaan van de vele personages op de voorgrond te plaatsen, zonder de geschiedenis geweld aan te doen. Haar personages zijn mensen van vlees en bloed. Je gaat je haast automatisch in een of meerdere van hen herkennen. Silvia Tennenbaum geeft elk van hen op een unieke manier gestalte, ze laat je hun kleine en grote kantjes zien, wat getuigt van een groot psychologisch inzicht en levenswijsheid van de schrijfster. Naast de historische feiten, de familiegeschiedenis heeft de schrijfster ook aandacht voor de kunst, vooral de moderne kunst in de eerste helft van de twintigste eeuw. Daarnaast krijg je ook inzicht in de rijke Joodse Cultuur.
De roman is een ”must” om te lezen voor elke liefhebber van familiegeschiedenissen. Want zelden zal je zo een authentiek, fijnzinnig, gedetailleerd beeld krijgen van een familie. Silvia Tennenbaum heeft met deze roman aan de lezer ‘haar familiegeschiedenis’ als een briljant verhaal vertelt.










- De Wertheims
 
 
 
 
 
(5)

Normaal zou ik dit soort genre boek niet kiezen om te lezen. Nadat ik via boeklezers.nl mee mocht doen aan het panel dacht ik van oké, dat wil ik nu toch wel eens proberen. De eerste pagina's gingen voor mij dan een beetje moeizaam maar eens het verhaal opgang kwam, was ik volledig verkocht. Ik heb het boek met plezier gelezen. En dat had ik eigenlijk nooit gedacht. Ik heb het boek gewoon verslonden. Ik vond het dan ook jammer dat er aan alle mooie liedjes een einde komt :-)