Dawud Pirzad: Lees tip Harry van Bommel van SP (ook op zijn weblog) over mijn boek
In onze partij zit veel meer talent dan algemeen bekend is. Neem nou Dawud Pirzad uit de afdeling Alkmaar. Geboren in Kabul, Afghanistan, kwam hij in 2000 naar Nederland. Hij schreef het meeslepende boek ‘De laatste prins van Kafiristan’ over het Afghaanse jongetje Umied dat zijn ouders verliest en wordt geholpen door een Russische arts. Door zijn bril zien we de Russische inval en bezetting van Afghanistan, de verdrijving van de Russen en de komst van de Taliban. Dat biedt een heel ander perspectief dan het westerse verhaal over Afghanistan. Umied vertrekt naar Moskou waar hij studeert en de val van het communisme meemaakt. Die periode gaat gepaard met corruptie en geweld. Hij leeft er in grote welvaart maar keert uiteindelijk toch weer terug naar Afghanistan. Daar ontmoet hij zijn stervende oudoom, die hem onthullingen doet over zijn moeder en hem vraagt zijn stoffelijk overschot naar Nuristan, het vroegere Kafiristan, te brengen. In het

Dawud Pirzad: Recensie van Literatuurplein: Het gehandicapte Afghaanse jongetje Umied is getuige van de gebeurtenissen in Afghanistan: de communistische machtsovername, de Russische bezetting en vrijheidsoorlog. Een Russische legerarts ontfermt zich over hem en bij hun aftocht nemen de Russen hem mee naar Moskou. Hier maakt hij de val van het communisme mee, zit er om vage redenen in de gevangenis, keert terug naar Afghanistan en wordt door de Taliban gemarteld, ter dood veroordeeld en vrijgelaten. Zodoende kan hij de wens van zijn grootvader uitvoeren, hem begraven in Kafiristan, een provincie waar mensen in het geheim een niet-islamitische religie beoefenen. Het boek lijkt autobiografisch, een indruk die versterkt wordt doordat het "k"personage vaak een feitelijk verslag geeft. Andere personages doen er toe als het om feiten gaat. De schrijver heeft duidelijk de intentie de lezer te instrueren in de recente geschiedenis en de situatie van Afghanistan, waardoor het verhaal minder belangrijk lijkt. Maar voor ieder die van

Dawud Pirzad: Lees tip Harry van Bommel van SP (ook op zijn weblog) over mijn boek
In onze partij zit veel meer talent dan algemeen bekend is. Neem nou Dawud Pirzad uit de afdeling Alkmaar. Geboren in Kabul, Afghanistan, kwam hij in 2000 naar Nederland. Hij schreef het meeslepende boek ‘De laatste prins van Kafiristan’ over het Afghaanse jongetje Umied dat zijn ouders verliest en wordt geholpen door een Russische arts. Door zijn bril zien we de Russische inval en bezetting van Afghanistan, de verdrijving van de Russen en de komst van de Taliban. Dat biedt een heel ander perspectief dan het westerse verhaal over Afghanistan. Umied vertrekt naar Moskou waar hij studeert en de val van het communisme meemaakt. Die periode gaat gepaard met corruptie en geweld. Hij leeft er in grote welvaart maar keert uiteindelijk toch weer terug naar Afghanistan. Daar ontmoet hij zijn stervende oudoom, die hem onthullingen doet over zijn moeder en hem vraagt zijn stoffelijk overschot naar Nuristan, het vroegere Kafiristan, te brengen. In het

Dawud Pirzad: Recensie van Literatuurplein: Het gehandicapte Afghaanse jongetje Umied is getuige van de gebeurtenissen in Afghanistan: de communistische machtsovername, de Russische bezetting en vrijheidsoorlog. Een Russische legerarts ontfermt zich over hem en bij hun aftocht nemen de Russen hem mee naar Moskou. Hier maakt hij de val van het communisme mee, zit er om vage redenen in de gevangenis, keert terug naar Afghanistan en wordt door de Taliban gemarteld, ter dood veroordeeld en vrijgelaten. Zodoende kan hij de wens van zijn grootvader uitvoeren, hem begraven in Kafiristan, een provincie waar mensen in het geheim een niet-islamitische religie beoefenen. Het boek lijkt autobiografisch, een indruk die versterkt wordt doordat het "k"personage vaak een feitelijk verslag geeft. Andere personages doen er toe als het om feiten gaat. De schrijver heeft duidelijk de intentie de lezer te instrueren in de recente geschiedenis en de situatie van Afghanistan, waardoor het verhaal minder belangrijk lijkt. Maar voor ieder die van