Het meest domme boek dat ik in mijn leven heb gelezen. Het denken bestaat uit het oplossen van domme puzzeltjes; het willen bestaat uit het oplossen van steeds maar weer nieuwe domme puzzeltjes en het voelen ten slotte bestaat uit de saamhorigheid die ontstaat als je merkt dat ook een ander die domme puzzeltjes kan oplossen. Om over de boodschap van het boek maar helemaal het zwijgen toe te doen.

De kracht ligt denk ik in het feit dat Dan Brown een meester is in het gebruik van feiten en fantasie op een wijze dat hij de lezer daarin alle ruimte geeft om voor zichzelf uit te maken waar de feiten overlopen in de fantasie of zelfs waar de feiten ophouden en de fantasie de overhand krijgt.
Het thema is om van te smullen. De keuze voor een thrillervorm bijna duivels, want ja, dan heb je een heel grote groep extra die geen weerstand kan bieden aan het geschrevene. Bovendien loopt door de thrillervorm het boek als een trein. Daarnaast prikkelt het onderwerp tot meer en meer willen weten, ook als je met honger naar meer de laatste pagina tot de laatste letter hebt verorberd. Het gegeven zo goed mogelijk, als je bedenkt dat er veel meer werk is verricht om deze theorie in niet-roman vorm te bewijzen, zet je je zonder dat je dit eigenlijk wilt aan heel taaie langdradige boeken die als je vijfhonderd pagina´s doorworsteld hebt je net zoveel kunnen bewijzen als Dan Brown (volgens velen niet dus) kon.
Door Brown heb ik ondermeer "Het Heilige Bloed en de Heilige Graal" aangeschaft van Michael Baigent, Richard Leigh en Henry Lincoln. Ik verwijs hiernaar, vanwege wat ik eerder vertelde. De lust om meer te weten, bevredigd willen zien, was niet echt een simpel te verkrijgen en bovendien niet gehele bevrediging. Vind trouwens dat een oranje sjerp met daarin 'onmisbaar voor alle liefhebbers van De Da Vinci Code' nogal vergezocht en meer een vorm van meevaren op het succes van Brown, dan een eerlijke weergave van de werkelijkheid. Is Brown voor velen een genot om te lezen, blijft dit voor de enkeling die met alle geweld meer wil weten misschien nog net een genot, doch eerder een tenenkrullend je erdoorheen worstelen om dik vierhonderd pagina´s verder met dezelfde niet te beantwoorden vragen geconfronteerd te worden en dus een nogal onbestemd gevoel dit boek dicht te slaan.
Zeker niets voor degene die van de snelle stijl van Dan Brown houden. Wel een boek, dat toont hoeveel moeite drie mensen zich gedurende vele jaren getroosten om erachter te komen of Jezus is gestorven, opgestaan en daarna ten hemelen gevaren, of eerder zich met Maria richting India heeft bewogen om via omzwervingen uiteindelijk in Frankrijk te stranden, of in elk geval te bewijzen dat Jezus hier geheel menselijk is geweest, met vrouw en kind of kinderen zelfs.
Sorry, ik heb vrees ik nu twee boeken in één recensie gepropt.
De score telt hier zuiver voor De Da Vince Code.
Rhy

Met deze roman zette Dan Brown een nieuw genre neer. Op de grens van religie, philosophie, history, wetenschap en mystiek. Het is een meesterwerk geworden omdat hij en zijn team erin slaagden het spannend en leesbaar op te schrijven. Eenmaal erin begonnen is er geen weg meer terug, uit moet ie, liefst vandaag nog. The classical pageturner. Zoals het een toproman past zit er veel denkstof achter en in het boek. Na het lezen houd het je nog lang bezig: Hoe zit het met de Holy Grale, wie was Jezus echt, wat hebben de kruisvaarders uitgehaald? En wil je daar allemaal niks van weten dan valt er toch genoeg te puzzlen. Je moet gewoon meedoen met Robert Langdon en Sophie Neveu. Tot ziens in het Louvre.

Feiten en fantasie worden heerlijk door elkaar gehaald en soms weet je zelf even niet meer hoe het zit. Het is een heel mooi boek!

Ook gelezen, en die was spannend en indrukwekkend!

Je wilt blijven lezen omdat het continu spannend is. Wat in het boek in een goed tempo gaat wordt in de film te snel afgehandeld wat erg jammer is.

Boek heeft alles in huis.......prachtig.....boek is natuurlijk mooier dan de film.

Als je het boek leest, ga je twijfelen aan de kerk. Hoe alles vanuit het standpunt van het vrouwelijke/de priorij van Sion wordt bekeken. Dit standpunt is echter zeer speciaal. De auteur wil weergeven dat je je eigen mening en geloof moet hebben en hoe je deze mag uiten. Er wordt gesproken over de uiting van het Opus Dei met als voorbeeld zelfkastijding.

Het boek is een echte pageturner. Eens ik begon te lezen, kon ik niet meer stoppen. De spanning werd zeer goed opgebouwd en als ik dacht nu kan het niet spannender, wist de auteur me te verrassen. Het boek heeft mij tot denken aangezet

Spannend. Later ook de film gezien maar dat was een teleurstelling..

Vind alle boeken van Dan Brown mooi.