Jan Vranken studeerde in Nijmegen Notariaat en Nederlands recht. Achtereenvolgens was hij werkzaam als wetenschappelijk medewerker Inleiding en Algemene Rechtsl... » 

Jan Vranken studeerde in Nijmegen Notariaat en Nederlands recht. Achtereenvolgens was hij werkzaam als wetenschappelijk medewerker Inleiding en Algemene Rechtsleer aan de universiteit van Nijmegen, advocaat bij het Haagse cassatiekantoor Blackstone, Rueb & Van Boeschoten, en vanaf 1983 hoogleraar burgerlijk (proces)recht aan de universiteit van Tilburg.Van september 1992 tot september 1997 was hij advocaat-generaal bij de Hoge Raad. Sindsdien is hij hoogleraar methodologie van het privaatrecht aan, opnieuw, de universiteit van Tilburg. Hij is in 1978 in Nijmegen cum laude gepromoveerd op het proefschrift Kritiek en methode in de rechtsvinding. Tijdens het schrijven van het proefschrift heeft hij een jaar gestudeerd aan de universiteit van Tübingen (BRD).Zijn publicaties zijn voor dit boek geordend naar vijf thema's: Algemeen, Rechtsvinding, Materieel privaatrecht, Burgerlijk procesrecht en Methodologie van de rechtswetenschap. Zijn bekendste boeken zijn Mededelings-, informatie-, en onderzoeksplichten in het verbintenissenrecht, 1989, en het drieluik Asser-Vranken, Algemeen Deel, 1995, Asser-Vranken, Algemeen Deel. Een vervolg, 2005, en Asser-Vranken, Algemeen Deel. Synthese, 2013.Samen met anderen schreef hij twee studies over een fundamentele herbezinning van het burgerlijk procesrecht: Een nieuwe balans, 2003 en Uitgebalanceerd, 2006 «