In <strong>Calamiteitenleer voor gevorderden</strong> combineert Pessl de spanning van Hitchcock met de literaire kwaliteiten van Donna Tartt. Ze doet dat met e... » 

In Calamiteitenleer voor gevorderden combineert Pessl de spanning van Hitchcock met de literaire kwaliteiten van Donna Tartt. Ze doet dat met een intelligentie en spitsvondigheid die geheel de hare zijn. `Het was bijna een jaar nadat ik Hannah dood had gevonden en ik dacht dat het me gelukt was om alle details van die nacht in mijzelf te wissen. Ik had me vergist. Ergens eind januari lag ik in het holst van de nacht weer eens wakker en zag haarscherp Hannah Schneider. Ze hing een meter boven de grond aan een oranje elektriciteitssnoer. Haar ogen leken op eikels, of op twee zwarte knopen van een overjas die kinderen in het gezicht van een sneeuwpop zouden drukken, en ze zagen niets. Of eigenlijk was het probleem dat ze álles hadden gezien. Calamiteitenleer voor gevorderden is een fascinerend verhaal waarin de beproevingen van een postmoderne opvoeding en een moordmysterie centraal staan. De achttienjarige Blue van Meer voert het woord, en we worden meegezogen in een duizelingwekkend verhaal over de dood en vlinders, vrouwen, zwerftochten, de Amerikaanse McCulture, hoogtepunten uit de westerse literatuur, politiek radicalisme en kalverliefdes. Blues ironische en aangrijpende relaas, gestructureerd als een syllabus voor een collegereeks over de Grote Werken uit de Literatuur, toont ons hoe mensen van alle leeftijden altijd proberen aansluiting bij anderen te vinden, hoe fantasie ons in tijden van chaos en verbijstering tot steun kan zijn, en de bevrijdende werking die uit kan gaan van het duisterste geheim. «