De schrijfster neemt ons mee naar een gezin waar de vader een vervent aanhanger is van het geloof. Het is de tijd waarin de dominee of de pastoor de dienst uitmaakten in het gezin. De vader volgde slaafs de voorganger is was de grote baas in huis. Het geloof moest naar de letter uitgevoerd worden. In dit gezin groeien vijf kinderen op. Zij zijn hier de slachtoffers en de lezer ziet hoe zij met hun erfenis omgaan. De een wordt losbandig, de ander wordt het evenbeeld van zijn vader. De moeder tracht alles nog in goede banen te leiden, maar komt na een vakantie niet meer terug bij het gezin. Het verhaal wordt heel beeldend weergegeven en zelfs staat de thriller in dienst van het verhaal, maar hij is er wel onlos makend mee verbonden. De karakters worden goed uitgediept en goed neergezet. De verschillen tussen de vijf kinderen zijn groot. Er wordt onderling gechanteerd en er is weinig eensgezindheid. Het verhaal zal bij de niet meer zo piepjonge mensen veel herkenningspunten opleveren uit hun eigen jeugdervaringen of de ervaringen met vriendjes en vriendinnetjes. Het verhaal grijpt je bij de eerst worden bij de strot en laat pas los als de lezer herkauwend het boek in gedachten herbeleeft. Het verhaal pakt de lezer of deze nu wil of niet.