Jeroen heeft Green Card Lottery gewonnen - Yeahhhh - 17 Mei 2010, 11:17:42

Gisteren waren Jeroen en ik wegens het mooie weer op een van onze vele autotripjes. We zijn allebei dol op reizen en autorijden. Ik reed op de heenweg, ik heb vorig jaar december 2009 mijn rijbewijs gehaald (de tweede keer geslaagd). We gingen wandelen in het Panbos ("Landgoed Beerschoten") in Zeist.

Toen we terug kwamen, deed ik de voordeur open en zag wat post op de grond liggen: de Intermediair, iets van Tele2 en een donkergele envelop die op zijn buik lag, dus je zag alleen de blanco achterkant. Ik keek ernaar en dacht vaag: vast iets van LIRA, de auteursbelangenvereniging waar ik bij aangesloten ben (omdat die altijd gekleurde post versturen). Er lag verder ook een briefje van TNT op de grond, dat er een pakje voor Jeroen was afgeleverd bij onze buren (iets voor de pc). Ik pakte dat alles in mijn handen en belde meteen aan bij de buurvrouw en kreeg het pakje voor Jeroen mee. Jeroen was al naar boven gelopen en stond bovenaan de trap. Ik hield met mijn rechterhand de post vast en draaide nu pas de donkergele envelop om. Op de linkerbovenhoek stond: "Kentucky Consular Center".

Meteen sloeg de bliksem bij mij in. Ik wist wat dit betekende. Dit was de Winning notification van de Green Card Lottery van de USA! Wij hadden voor de tweede keer afgelopen jaar deelgenomen, ik had voor zowel Jeroen als voor mezelf direct bij de Amerikaanse staat de aanvraag ingediend (nooit een bureau daarvoor betalen, doe het zelf, is nog gratis ook!). Het is heel moeilijk als buitenlander om in Amerika te mogen wonen en werken. Heel veel mensen willen dit en Amerika heeft daarom elk jaar een loterij waarin een beperkt aantal mensen uit vele landen van de wereld een vergunning krijgen om Amerikaans te worden en daar te mogen wonen en werken. Als je hem hebt, mag je in principe je hele leven blijven, als je jezelf kunt onderhouden en als je je gedraagt.

Ik was al sinds een jaar ingeschreven op dit forum: http://www.allesamerika.nl/forum/index.php en volgde zo'n beetje het wel en wee van al die mensen die, net zoals ik, al heel lang dolgraag naar Amerika willen emigreren. Er waren al een paar winnaars van dit jaar bekend, en ofschoon ik heel blij voor hen was, zag ik groen en geel van jaloezie en had ik al een paar keer tegen Jeroen gezegd: "Waarom krijgen WIJ die envelop niet in de bus?" De kans hierop is zeer klein, het is echt als het winnen van een loterij.

Ik wilde mijn hele leven al naar Amerika om een reden die ik niet precies kan verklaren, maar ik ben waarschijnlijk een oude Amerikaan uit een vorig leven. Tijdens een uittreding werd mij eens Kentucky getoond (de plaats waar deze brief ook vandaan kwam). Altijd al heb ik een zeer sterk gevoel dat ik in Amerika moet zijn, en mooie beelden in films etc. van Amerika roepen bij mij altijd al een zeer intense heimwee op. Ja, dat kan als Nederlandse!

Vorig jaar waren we er nog, voor een maand rond getrokken in Washington, Oregon en California. Jeroen bestuurde de witte gehuurde KIA, ik had mijn rijbewijs nog niet gehaald. In 1994 was ik ook een maand geweest, een geweldige tijd daar gehad, en vele avonturen beleefd. Dit land is als een magneet voor mij en er NIET te zijn, deed mij letterlijk pijn in mijn hart.

Al jaren lang ben ik bezig mijn huis uit te mesten en al mijn bezittingen weg te doen. Zelfs hele archieven zijn in de vuilniszak verdwenen, ja, ook vuilniszakken vol boeken (een deel naar de kringloop shop gebracht). Ik voelde al jaren dat dit goed was, ik moest dit minimaliseren, ik had veel te veel. Jeroen was nooit een spullenmens, dat interesseert hem niet. Mij nu ook niet meer, ik denk dat hij me aangestoken heeft. Heerlijk vind ik dat nu: hoe minder spullen, hoe beter. Dan kun je beter en gemakkelijker reizen! When you travel light, you travel far.

En ik hoopte hierop: dat er zich een kans zou aanbieden om naar Amerika te gaan. Mijn hart stond al jaren in vuur en vlam, en dit wakkerde soms heftig aan. Daarom schreef ik ons in, en Jeroen zag het na vorig jaar ook helemaal zitten. Hij heeft gezien wat een enorme vrijheid Amerika biedt en hoe geweldig de natuur daar is. Hoe heerlijk je daar kan toeren met de auto.

Maar nu was het dus zover. Ik stond daar net zoals Sjakie uit "Sjakie en de chocoladefabriek" met een gouden ticket in mijn hand. In dit geval: een gouden envelop.

Mijn ogen zullen wel zowat uit mijn oogkassen gerold zijn toen ik de afzender las (gelukkig zitten ze er nog in!). Ik zei: ""Jeroen, raad eens wat ik hier in mijn hand heb!" Jeroen (die mijn reactiepatroon, en wat dat betekent, kent) antwoordde droog: "Een brief uit Kentucky?!" Ja dus. En aan wie was het geadresseerd? Aan meneer Jeroen Johannes natuurlijk. Ook dit had ik al tijden aangevoeld. Als een van ons tweeën hem krijgt, dan was Jeroen het. Waarom weet ik niet, maar ik ken Jeroens gesternte wel zo'n beetje. Ik leg de baan aan en Jeroen zorgt voor de lift off. Zo is onze samenwerking altijd al geweest.

Ik ging naar boven en gaf Jeroen de brief. Jeroen wilde hem al openrukken, maar ik zei waarschuwend: "Voorzichtig!". Want de inhoud van deze brief moet zeer secuur behandeld worden als ook het papier. Jeroen ritste hem nu voorzichtiger open en samen lazen we wat er stond en wat ik wíst dat er in stond:

"Dear JEROEN JOHANNES POST:

You are amongst those randomly selected for further processing in the Diversity Immigrant Visa Program for the fiscal year 2011 (October 1, 2009 to september 30, 2011). [...]


"Neeeee...!", zei ik, "Nee......!" Jeroen, JIJ weer!" En ik viel hem om de hals. Jeroen keek met ondeugende ogen en een blijde blik, maar hij reageerde meteen nuchter: "We zijn er nog niet!" Dat klopt. Ons case number ligt in de begin 25 000. Bedenk dan dat er jaarlijks wereldwijd 50 000 Visa worden verdeeld en dat ze voor de zekerheid (wegens afvallers en mensen die toch niet kwalificeren) ongeveer 100 000 enveloppen versturen. Hoe lager je nummer hoe beter. Dus als je nummer 7 000 hebt, dan zit je sowieso goed. Maar ook ons nummer, dat immers ruim onder die 50 000 ligt, is niet verkeerd, zo verzekerden een paar kenners ons op het Amerika forum. Bart, die ook reageerde, had een vergelijkbaar case number als wij (in de 24 000) en zit inmiddels in de States.

Sinds gisteren lijkt het alsof ik overdag én 's nachts droom. En jullie weten dat ik daar goed in ben, in dromen en uittredingen . Ik loop door mijn eigen droom. Ik sliep slecht en ben in alle staten van opwinding. Jeroen is stiekem ook wel heel excited, maar is van ons twee natuurlijk degene die het meest nuchter en rustig blijft. Hij de Steenbok, ik de Boogschutter, de rolverdeling mag duidelijk zijn!

Er moet nu heel veel gebeuren, want we moeten de Amerikanen ervan overtuigen dat we een aanwinst en geen last voor hun samenleving zullen zijn. We zullen alle zeilen bij moeten zetten qua financiën, we moeten alle formulieren zeer secuur terugsturen, alle benodigde documenten verzamelen, ons huis te koop zetten enzovoort. Ik ga ook weer solliciteren in het onderwijs (voor een tijdelijke baan), want zoals gezegd zullen wij alles netjes moeten achterlaten hier en ook nog een startkapitaaltje moeten hebben. Om dit te regelen hebben we circa anderhalf jaar de tijd.
Als het goed is, worden we in in de winter of het voorjaar uitgenodigd voor een interview op de Amerikaanse ambassade, en we moeten ook medisch door een complete molen heen. Je moet namelijk ook lichamelijk gezien helemaal gezond zijn.

Het is maar goed dat ze op dit moment mijn hartslag niet opmeten, want mijn hart gaat behoorlijk tekeer van louter vreugde maar ook zenuwen.

Ik was nota bene op Twitter ook al een hele tijd in het Amerikaans aan het twitteren, want ik geloof er in dat je de kosmos iets duidelijk kunt maken. Helemaal in de energie van iets te gaan zitten, betekent die te leven, op te roepen. En nu lijkt dit werkelijk gewerkt te hebben. We moeten niet te vroeg juichen, want er ligt een zeer hectische tijd voor de boeg van onzekerheid en hard werken. Maar we gaan ervoor, dat is duidelijk. We hebben al een contactpersoon in California (ook dat is een heel verhaal dat ik hier niet zal neerpennen), en deze man heeft al gezegd dat hij ons wil gaan helpen. Hij woont in de buurt van Los Angeles, en laat dat nou net de buurt zijn waar ook wij ons oog op hebben laten vallen. Hij woont in het gebied "Thousand Oaks" ("Duizend Eiken") en dat is werkelijk het summum van dat hele gebied. Het zal ons waarschijnlijk niet lukken daarin terecht te komen (dure villa wijk), maar we willen wel ergens in de buurt van Los Angeles of San Francisco gaan wonen.

Jeroen programmeert toch al in het Engels en repareert pc's die uit Amerika o.a. afkomstig zijn, dus voor hem is er niet zo'n groot verschil. En websites maken kan ook in Amerika. Hij is daar goed in. We verwachten dat hij het vast op den duur net zo druk gaat krijgen als hij het hier nu heeft. Ik kan misschien als docent Duits (voor Nederlands zal minder belangstelling zijn) aan de slag, en ik ga in ieder geval verder met mijn Out of Body projecten, schrijven, ontwerpen enzovoort.

Tips en hulp van harte welkom!