Elk jaar op 5 februari wil oma Agata haar kleindochter Agatina bij zich hebben, om haar te leren hoe ze de gebakjes moet bereiden ter ere van de heilige naar wi... » 

Elk jaar op 5 februari wil oma Agata haar kleindochter Agatina bij zich hebben, om haar te leren hoe ze de gebakjes moet bereiden ter ere van de heilige naar wie ze beiden zijn vernoemd. Terwijl ze de lekkernijen in de vorm van vrouwenborsten, de ‘minne’, aan het kneden zijn, vertelt oma over de vrouwen in hun familie. Behalve het recept van de gebakjes laat oma Agata vele opmerkingen, volkswijsheden en raadgevingen aan haar kleindochter na: ingrediënten die onmisbaar zijn om een vrouw van haar te maken. Daar, temidden van de geur van ricotta en chocola, luistert Agatina ademloos naar lu cuntu, het verhaal van haar oma, en wordt de grootse geschiedenis van twee Siciliaanse families opgerakeld – vooral die van de vrouwen; trots of bekrompen, verlegen of hartstochtelijk als ze zijn. De stem van de jonge Agatina neemt de lezer mee door een eeuw lang geschiedenis, om zo kennis te maken met haar oma’s, overgrootmoeders en tantes. Hun borsten hebben voor elk van hen een speciale betekenis: ze zijn groot of vrijwel afwezig, ongevoelig of uiterst vruchtbaar, ze worden schaamteloos bemind of juist verwaarloosd door onverschillige mannen, ze zijn gezond of ziek, en ze vormen de sleutel tot het onthullen van de intiemste geheimen van de vrouwen met hun trots en hun buitengewone vermogen zich te onderwerpen aan de keiharde wetten van de mannenwereld.

«