Kan een pageturner een slecht boek zijn? Je kunt het Koch toevertrouwen: een knappe plotlijn met spanning, humor en vaart beschreven. Geschreven in de Ik-vorm, dus makkelijk en vlot inleefbaar. Intriges tussen man en vrouw, ‘vrienden’ onderling en vooral ouders en hun kinderen. De oplossing op de laatste pagina’s, kortom een technisch knappe roman, waarin je als lezer die erin verzeild is geraakt wilt weten hoe hij afloopt.

Waarom vind ik het dan toch een slecht boek?

Omdat de hoofdpersoon een kopie is van de hoofdpersoon van die uit Het diner. Maar ook omdat de mannen en jongens nog meer dan in Het diner allemaal wezens zijn die op sleeptouw worden genomen door cynisme en drift en vooral eigenbelang. Bovenal echter omdat de hoofdpersoon als huisarts dermate ongeloofwaardig is dat het hele verhaal aan hilarische onzin grenst. Dit is geen roman, maar een persiflage, een halfbakken satire.

Daarbij komt dat ik het einde bepaald tegenvallend, zelfs zwak vond en niet consistent beredeneerd vanuit huisarts Marc Schlosser, de tot dan toe uit wraak heel berekenend handelende hoofdpersoon. Na het einde blijf ik als lezer zitten met een leeg gevoel, een zwartgallig gapend gat van een manbeeld dat een en al cynisme en egoïsme is.

Succes toch gegarandeerd dankzij Kochs schrijverskunst en door het feit dat je als lezer(es) tot het inzicht komt dat er zoveel slechtere mensen zijn dan jezelf…