Ik ben lang geleden al afgestapt van de gedachte dat YA-boeken niet interessant genoeg zijn voor volwassenen, maar als ik iemand daar nog eens van zou willen overtuigen, zou ik hen Voorlopers van Mirjam Hildebrand aanraden te lezen. Dat het verhaal in de ik-vorm is geschreven en de hoofdpersoon pas 15 jaar oud is, heb ik me geen moment aan gestoord als 50plusser.
Hoewel ik een nuchter persoon ben en me nooit bezig houd met spirituele zaken, zijn de gaven van de Voorlopers nooit ongeloofwaardig overgekomen op mij. Dat Mirjam psychologe is, heeft haar vast geholpen om zo goed de gedachtegang van Emma, die zich anders voelt en dingen kan "zien"en "voelen", te verwoorden. Je wordt meegesleept in haar emoties.
Onderwerpen als vriendschap en liefde, het zoeken naar je roots, het avontuur dat Emma daarbij beleeft in een compleet andere wereld, waarvan je gelooft dat die kan (gaan) bestaan, worden prachtig beschreven.
In het laatste deel van het boek zit je zo in de rollercoaster van het verhaal dat je het jammer vindt dat de rit alweer voorbij is. Gelukkig heeft Mirjam al beloofd dat dit deel 1 is van een trilogie. Ik kan niet wachten op het volgende deel.