"Soms kun je onheil zien naderen. Het komt als een dreigende onweerswolk dichterbij en je kunt er, als je snel bent, nog voor schuilen. Veel vaker heb je niets in de gaten. Je bent bezig met je eigen besognes, je eigen kleine en grote zorgen en opeens staat het voor je en kun je het nier meer ontwijken. Caro van Soerendonk zag het gevaar niet aankomen."

Val, vertelt het schrijnende verhaal van het dramatische ongeval van Valerie Leenderts.

Echtscheidingsadvocate Caro(line) van Soerendonk zit totaal in de put, ooit was ze een ambitieuze en veelbelovend juriste, nu is ze tot nader order op non-actief gesteld wegens een officiële klacht tegen haar. Ze wordt geteisterd door paniekaanvallen, heeft veel aan haar hoofd en zoekt haar heil in drank.
Caro en haar levenspartner Rollo Munckhof zijn uit elkaar gegroeid en delen op hun dochter na, niks meer samen. Rollo verdraagt de eindeloze ruzies niet meer en ziet geen enkele uitweg meer, hij heeft haar verzocht te vertrekken. Met pijn in haar hart laat Carlo haar dochter achter en koopt een huis voor zichzelf.
Julia, haar puberdochter wil niets meer van haar weten, voelt zich in de steek gelaten en staat op het punt om te ontsporen.

"Thuis was elders. Zij was verbannen, weggestuurd. Hier moest ze haar straf uitzitten, haar zonden overdenken. ‘Tot rust komen,’ noemde Rollo dat, maar rust was niet wat ze nodig had."

Op een dag staat Hannie Leenderts, een voor haar onbekende vrouw, voor haar neus. Hannie is werkzaam in het verzorgingshuis waar Caro’s moeder woont.
Hannie is wanhopig, haar leven is enkele maanden geleden veranderd in een verschrikkelijke nachtmerrie. Haar drieëntwintigjarige dochter Val(erie) is op tragische wijze om het leven gekomen. Tijdens een uitje is Val op mysterieuze wijze in een oude Belgische mijnschacht gevallen en heeft dit niet overleefd.
De verzekering doet moeilijk en weigert uit te betalen.
Ten einde raad smeekt Hannie Caro om hulp.

"Geschrokken staarde Caro naar het scherm. Het was net alsof ze een waarschuwing kreeg, alsof ze iets illegaals had gedaan, zoals de geheime database van een veiligheidsdienst hacken in plaats van gewoon een oud nieuwsbericht opzoeken. Bijna alsof ze op zoek was naar iets wat ze niet mocht zien."

Caro besluit Hannie te helpen en gaat op onderzoek uit. Ze steekt haar neus in zaken waar ze beter uit had kunnen blijven en ontdekt dingen die het daglicht niet kunnen verdragen. Dat wat in eerste instantie een makkelijk telefoontje naar de verzekeringsmaatschappij leek te zijn verandert in een groot gevaar.

"De grens van twijfel of ze wel door moest gaan met haar vreemde hulpactie, die maakte dat ze dingen deed die ze nog nooit had gedaan. En misschien ook wel niet zou moeten doen. De grens van angst voor de toekomst, die haar nachtmerries bezorgde en paniekaanvallen afgewisseld met uren waarin ze verlamd en verdoofd in een stoel zat en alleen maar kon denken: waar was ik al die tijd dat ik dit heb laten gebeuren?"

Was de val van Valerie Leenderts wel een ongeval?

Val bestaat uit twee delen en is opgedeeld in 99 korte hoofdstukken, geschreven in wisselend perspectief vanuit hoofdpersonage Caro en Hannie en worden afgewisseld met hoofdstukken vanuit diverse andere personages.
Het boek start met een huiveringwekkende proloog. Wie is deze vrouw en wat is er met haar gebeurd?
De titel heeft een dubbele betekenis en is erg goed gekozen, past goed bij het verhaal.

Tupla M. heeft een fijne vlotte schrijfstijl, woorden en zinnen lopen vloeiend in elkaar over, het leest makkelijk en snel.
Ik blijf het bijzonder vinden een schrijversduo, twee totaal verschillende personen die samen één prachtig mooi verhaal schrijven. Als lezer merk je hier dus helemaal niks van, de schrijfstijl van beide auteurs sluit perfect op elkaar aan, een gouden duo.
Het verhaal is niet heel spannend, het is geen thriller die je op het puntje van je stoel doet belanden, maar dat heeft dit verhaal ook niet nodig. De verhaallijn, de onderhuidse spanning en de schrijfstijl van Tupla M. slepen je mee het verhaal in. Eenmaal begonnen zit je direct in het verhaal en wil je door blijven lezen. Ik kon het boek maar moeilijk weg leggen, het is dat een mens ook nog moet slapen, want ik had het boek het liefst in één keer uitgelezen.
Je wilt weten wat er met Val is gebeurd, heeft haar moeder soms iets te verbergen, was het wel een ongeluk? En waarom is Caro op non-actief gesteld?
Gedurende het hele verhaal heb je het gevoel dat het antwoord op deze vragen voor het reiken ligt, op het puntje van je tong ligt.
Stukje bij beetje kom je steeds meer te weten over de dramatische gebeurtenis in de Belgische mijnen.
De personages zijn stuk voor stuk mensen van vlees en bloed, die op hun beurt weer veel mee hebben gemaakt.
Caro, ooit een veelbelovend advocate, nu een vrouw die overhoop ligt met zichzelf en op non-actief is gesteld, schiet een wanhopige moeder, Hannie, wiens leven veranderd is in een nachtmerrie, te hulp. Ze gaat zelf op onderzoek uit en steekt haar neus in zaken waar ze beter uit had kunnen blijven. Ze ontdekt dingen die ze nooit had mogen ontdekken, die het daglicht niet kunnen verdragen.
Ik heb genoten van het boek en baalde dat het uit was, het einde was er opeens, abrupt, van mij had het verhaal nog veel langer mogen zijn. Ik had Caro nog wel beter willen leren kennen en nog meer te weten willen komen over het hoe en waarom van Caro’s schorsing.

In Val snijdt Tupla M. serieuze actuele onderwerpen aan die je met je neus op de feiten drukken, die zomaar waar gebeurd kunnen zijn. De hoge werkdruk onder het personeel en de slordige fouten met fatale gevolgen die daaruit ontstaan.

Na het lezen van dit verhaal kun je je afvragen;
Hoe goed ken je iemand eigenlijk?
Moet je wel altijd alles willen weten?

Val, een schrijnend verhaal over een dramatische gebeurtenis in de Belgische mijnen, hoe goed ken je iemand eigenlijk? Een absolute aanrader!