Boek
Een jong stel uit Parijs besluit een jaar lang rond de wereld te zeilen. Dereis brengt hen naar Antarctica en ze gaan aan land op een onherbergzaameiland. Terwijl ze het uitgestrekte gebied verkennen, steekt er eenzware storm op. Eenmaal terug in de baai van het eiland kunnen ze hunzeilschip door de hoge golven niet bereiken. Een vervallen barak biedtonderdak, maar als de storm de volgende ochtend is gaan liggen, ontdekkenze dat hun schip is losgeslagen en verdwenen. Plotseling zijn zevan de buitenwereld afgesneden, moederziel alleen. Eén ding staat vast:er zal geen redding komen tot de winter voorbij is. Hoe trotseer je dehonger en de uitputting? En als je dat overleeft, hoe keer je dan terug inde beschaafde wereld? «
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Een spannend boek, goed geschreven en een goede verhaallijn. Ik heb n.a.v.dit boek een gedicht geschreven. Wat in mij opkwam toen ik het boek uit had. Ik zal het hier onder plakken.
Bloedstollend
Zit het in je bloed
of bloedt het in jezelf,
die golfslag in de stilte,
oneindig vergezicht,
de drang jezelf voorbij te stijgen,
kraters van je binnenste
buiten te horen hijgen,
geluid van ijzer op de verse sneeuw,
de euforie vanaf de hoogte
te kijken naar het kleurgeheel,
de helderheid achter de nevelslierten,
de zuiverheid van buitenlucht,
wat is de kracht van bovenmenselijk,
hoe stijgt een mens boven zijn laatste kracht?
Wanneer de tijd geen grens meer kent,
de grens geen tijd herkent,
een mens geen mens meer vindt
waarmee hij zich verbindt…
Als alles overstijgend is,
de honger niet meer snijdend is
het leven slechts ontbinding is
wat is dan nog de mens?
Te midden van wat water is,
in vormen van wat over is
waar kou de mens verslindt
is daar opeens oase,
paradijs tussen het ijs,
een luwte in de wind.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Geïnspireerd door het boek “Plotseling, alleen” van Isabelle Autissier