Boek
Weggaan en nooit meer terugkomen, dat deden ooms en tantes in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Met tienduizenden tegelijk vertrokken ze naar Australië en Canada om een nieuw leven op te bouwen.
En opeens, een halve eeuw later, pakt een nieuwe generatie de koffers. Niet eerder vertrokken zo veel mensen naar het buitenland: vorig jaar meer dan 300 per dag. Jonge gezinnen, vijftigplussers en carrièremakers, wat bezielt hen om alles achter te laten en opnieuw te beginnen?
In Ik mis alleen de hema vertellen emigranten en spijtoptanten over hun grote avontuur. Met welke dromen en verwachtingen vertrokken ze? Hoe is het leven in het nieuwe land? Zijn ze inderdaad gelukkiger? De fascinerende verhalen geven een indringende kijk in hun leven. Ze nodigen uit tot avontuur en vormen een goede voorbereiding voor lezers die ook plannen hebben om naar het buitenland te vertrekken.
Manon Sikkel is journalist en publiceert onder andere in Het Parool en Psychologie Magazine. Ze woonde en werkte in Parijs, Londen, Dublin en Amsterdam.
Marion Witter is redacteur en schreef onder meer voor Residence, Villa d'Arte, Marie Claire en En France. Ze woont afwisselend in Nederland en Italië.
«
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Manon Sikkel en Marion Witter
Ik mis alleen de Hema – Nederlanders in het buitenland
Van dit boek had ik alleen maar de titel gelezen en aangezien ik zelf ruim twintig jaar geleden naar Duitsland ben verhuisd en me met de titel wel kon identificeren, heb ik het boek aangeschaft.
Eerlijk gezegd dacht ik dat het een roman zou zijn, maar toen ik op de voorkant “praktische handleiding voor elke emigrant in spe” las, was het duidelijk dat dat niet klopte.
Het boek bestaat uit verhalen van mensen die de stap hebben gewaagd om de meest uiteenlopende redenen. Mensen die nooit meer naar Nederland terug willen, mensen die allang weer thuis zijn omdat de tijd die ze voor hun avontuur hadden gezet om was, of omdat ze spijt hebben van de stap.
Voor mensen die nog plannen hebben om te emigreren, worden er nog veel tips en adressen gegeven, die voor mij misschien twintig jaar geleden ook handig zouden zijn geweest.
22 september 2010 – Bianca van Strien