Een vreemd boek. Ik vond het voor het grootste deel een triest boek. Het gaat over een kleine jongen, die met zijn moeder, zus en zijn grootouders van moeders' kant in één huis leeft. Zijn vader keert in het begin van het verhaal terug van zee (werkelijk?).

Het verhaal beschrijft de jeugd van een jongen vanuit diens gezichtspunt. Hij ziet veel dingen, maar door zijn leeftijd kan hij niet echt de betekenis van alles begrijpen.
Hij heeft een moeilijke tijd op school en toen zijn vader terugkwam, begon hij te drinken en zijn vrouw / de kinderen te slaan. Tenslotte alarmerende grootouders de kinderbescherming en wordt de jongen naar een pleeggezin gebracht. Hij woont er een tijdje en wanneer hij vertelt over die tijd krijg je als lezer inzicht in de werkelijke diepte van wat de jongen allemaal doormaakt.
Hij keert terug naar huis, maar er is niets echt veranderd.

Als hij ouder is, ontmoet hij een aantal van zijn oude klasgenoten. Ze vergelijken hun leven nu, halen herinneren op aan wat er gebeurde toen ze jonger waren. De jongen in het verhaal vindt slechts een soort van 'einde' van zijn verhaal, de invloed van zijn vader, van zijn jeugd, wanneer zijn vader overlijdt.
Of dit nog in zijn jeugd gebeurt of wanneer hij al (jong) volwassen is, of het zijn eigen vader en niet het verhaal van zijn vader die zijn eigen vader doodgevroren buiten vond, is iets wat ik niet echt kon achterhalen.

Een goed boek, het vertelt het verhaal van de moeilijke tijden die mensen / de werkende, de lagere klasse kende net na de Tweede Wereldoorlog in Zweden.