Voor het eerst lees ik een boek van Jannie Regnerus. Wat kan zij mooi schrijven, prachtig taal gebruik en mooie zinnen.

Het onderwerp waarover zij schrijft is heftig, een kind dat kanker krijgt.

Het begint tijdens de vakantie in Tunis, waar Joris (5jr) een dood lam ziet op de markt. Hij overvalt zijn moeder met de vraag: "Als een lam sterft, kan ik dan ook doodgaan?" Niet wetende wat hun nog te wachten staat.

Joris plast op een keer bloed, vermiljoen rood, dan begint de lijdensweg van onderzoeken, behandelingen een operatie chemokuren. Hoop wordt de bodem ingeslagen en nog een zware behandeling volgt.

Ze beschrijft het ziekteproces op een bijzondere manier, mooi en indringend. Kleuren zijn heel belangrijk. Het observeren van gewonen simpele dingen, zoals hoopjes peuken, plastic bekers het lijken kleine absurde schilderijtjes triest, dit in een periode dat Joris chemo ondergaat. Ze gaat ook met Joris een keer naar Artis een speciale avond voor ernstig zieke kinderen. Een confrontatie waar ze niet bij stil had gestaan. "Een karavaan van zielepoten".

Na een zware periode wordt Joris beter verklaard. Ze houden met Joris en de familie een feestje, waarbij in de achtertuin een vuurpijl wordt afgeschoten die melding maakt dat zijn leven opnieuw begint.

Boekje staat vol met symboliek, veel verwijzingen naar "Het Lam Gods" van gebr.van Eyk, dit schilderij speelt een belangrijke rol in het verhaal.

"Uit de bron des levens klatert heel demonstratief nog maar een armetierig straaltje water dat neervalt tussen een groepje plastic eenden."

"Wanneer de eerste knisperende herfstbladeren als gele confetti langs de stoepranden zijn gestrooid, sterft de oude Joris (opa) in zijn slaap".

Het is beslist een aanrader.