Voor mij was dit mijn eerste boek van Corine. Ik las dat er heel wat liefhebbers maar evenzeer niet-liefhebbers zijn van haar nieuwe reeks rond Jessica Haider. Voor mij een reden om het zelf een keertje te ervaren. De schrijfstijl van Corine Hartman ligt me wel. Heel direct, spannend, snel, ruw to the point en zonder poespas. Bij dit soort boek hoort deze schrijfstijl. Helemaal prima!
Het hoofdpersonage Jessica Haider is top! A woman with guts, onberekenbaar, hard, ruw, bizar, recht door zee maar ook gevoelig, onzeker, bang.
Een ruwe bolster met een blanke pit. Jessica is het soort vrouw waar heel wat lezende vrouwen over fantaseren denk ik. Eentje die van zich afbijt, soms een tikje impulsief is en daarom niet altijd komt waar ze wil dat ze uitkomt. Ze is geen superwoman maar iemand met gevoel. Diep in haar wringt er soms iets waarmee ze worstelt. Geeft haar dat menselijke kantje dat wel nodig is vind ik. Haar gevoel voor onrechtvaardigheid is groot en dat maakt dat ze kost wat kost doorgaat ook al is dat niet op de gebruikelijke manier. Dat maakt haar zo bijzonder. Mij lijkt het heel ingewikkeld om zo een dubbel leven te leiden.
Ik vind het ongelooflijk hoe ze haar twee levens naast mekaar combineert. Telkens zie ik Dexter voor mijn ogen maar dan in het vrouwelijk, en nog beter.
De verhaallijn zit goed in mekaar en als lezer had al vroeg een aantal dingen begrepen die je dan ziet ontwikkelen naar wat je dacht maar toch een tikkeltje anders. Je kruipt mee in het hoofd van Jessica en helpt haar denken, je wil haar dingen toeroepen die ze moet doen.
Je wacht als lezer op het moment dat ze ontdekt wordt, je weet dat dit gaat komen maar niet wanneer.
De verschillende verhaallijnen zitten mooi in mekaar verweven. De hoofdstukken van het Afrikaanse gezin geven een beetje een dramatische ondertoon aan het verhaal. Een gezin dat misbruikt wordt.
Hoe ze de moord oplost in het verzorgingstehuis is weer typisch Jessica, heel goed gevonden. Dit was zo een stukje verhaallijn waar ik niet van wist hoe het ging aflopen. Fijn gedaan.
Alles liep mooi in mekaar over en niet alles heeft een happy ending, moet ook niet natuurlijk.
Heel subtiel die Bruno, dat vind ik top! Druppelsgewijs komt hij in het boek aan bod. Om dan op het einde... bam! To be continued!

Het boek las ongelooflijk snel en makkelijk weg. Een vloeiend verhaal waar ik nergens concentratieverlies had, integendeel. Een boek dat je maar moeilijk kan wegleggen. Helemaal op mijn lijf geschreven. Ik hou van heel veel genres maar in dit genre met mijn verwachtingen voldeed het boven mijn verwachtingen en dat is altijd heel fijn. De twee eerste hoofdstukken van Zielloos die je cadeau krijgt achteraan maken me warm.