Boek
De viool van mijn moeder
In de wereld van de jonge Else is een loodzwaar geheim: haar moeder komt uit een NSB-gezin. Terwijl ze opgroeit, wordt de onuitgesproken spanning tussen haar en haar moeder steeds groter. Else zoekt haar toevlucht in klassieke muziek en haar dwarsfluit. Dan vindt ze een oude, verwaarloosde viool op zolder - die moet van haar moeder zijn, maar waarom speelt zij niet meer?Vele jaren later heeft Else pas de moed om het verleden van haar familie te onderzoeken. En pas wanneer haar moeder overleden is, vindt ze begrip en rust.
Met deze roman breekt Yvonne van den Berg (1955) haar familiegeheim open. Na haar conservatoriumstudie dwarsfluit en piano speelde zij in diverse ensembles en gaf ze les aan conservatoria. Later maakte ze carrière als beleidsmaker en organisator binnen de muziekwereld. Sinds 2000 is ze verantwoordelijk voor de programmering van de klassieke concerten in De Oosterpoort in Groningen.'Een heel knap en emotioneel relaas.' - Eric Bos, schrijver en beeldend kunstenaar
'Verteld door iemand die de muziek echt van binnenuit kent. Heel invoelbaar.' - Eleonore Pameijer, fluitiste «
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
De viool van mijn moeder
Een hele integere cover die perfect past bij de inhoud van het boek. De tekst op de achterflap is helder en bondig verwoord. Een aantal mooie quotes doen je zin krijgen om te starten in het boek.
Het boek is gericht aan haar broer. Het gaat hier tenslotte over een familie die dit meegemaakt heeft. Yvonne is degene die het schreef maar haar broer heeft het ook mee beleefd.
Vooraan een heel overzichtelijke inhoudsopgave, keurig netjes zodat je de opbouw van het boek vooraf al kent. Twee delen, en hoofdstukken met een titel, daar hou ik wel van.
Dan volgt een hele mooie tekst over een geheim. Die heb ik zeker al wel zeven keer gelezen nu. Als lezer hang je er je eigen geheimen aan op en je merkt dan dat het plaatje klopt.
Wat een heerlijke schrijfstijl heeft Yvonne. Ik werd er eerlijk gezegd door omver geblazen. Prachtige beschrijvingen zo tastbaar. Van kleuren, vormen, smaken, hoeveelheden, geuren. Een schrijftaal die niet gaat vervelen. Geschreven door een sensitief persoon, zo subtiel. Dansend, ritmisch, vloeiend. Ja, Yvonne, zoals een componist die zijn muziekstuk schrijft zo voelt het voor mij. Ik heb het boek in één ruk uitgelezen, het was gewoon niet neer te leggen.
Het verhaal is een droevig traumatisch gebeuren dat het leven van een aantal generaties van een familie beïnvloed. Toch voelt de manier waarop het geschreven is helemaal niet zwaarmoedig aan. Je voelt de verschillende emoties waarmee het hoofdpersonage Else worstelt. Als kind al hoort ze over het geheim. Hoe zwaar moet het geweest zijn om dat te bewaren, onwezenlijk voor een kind. Een vader die probeert het gezin op een deftige manier recht te houden en zich bij de kinderen excuseert voor het gedrag van hun moeder en begrip vraag. Dit greep mij wel aan, ik werd soms heel stil tijdens het lezen door de schokkende gebeurtenissen. Je ziet Else opgroeien met dit geheim, hoe gaat ze er al puber mee om?
Dit alles wordt doorspekt met de liefde voor muziek die de generaties met mekaar verbindt. Het zorgt ervoor dat het boek niet te zwaar wordt, is de positieve noot in het verhaal. De passages die over muziek gaan zijn zo prachtig visueel en plastisch beschreven. Hier is een ware muziekkenner aan het woord. Puur genieten!
Achteraan in het boek staat een lijst met composities waarover in het boek geschreven wordt. Op de website van De viool van mijn moeder krijg je meer uitleg over de componist en kan je de composities beluisteren. Echt doen!
Het boek is een mooi afgerond geheel. Het voelt aan alsof het voor de auteur ook een passage in haar leven is waarvan ze afscheid neemt. Iets wat haar moeder niet echt gelukt is. Echt respect voor de eerlijke en openhartige manier waarop ze dit geheim deelt met de lezer. Bedankt!
